Η Μαρία Ξυλούρη μάς χαρίζει 16 διηγήματα που πραγματεύονται τον αποχαιρετισμό και τον θάνατο, το κάθε είδους ταξιδιού και τις συνέπειες σε όσους μένουν πίσω ή πιο πέρα. Γεμάτο «Πέτρινα πλοία» το βιβλίο, αφηγήσεις δηλαδή για ανθρώπους και τόπους που χάνονται, για τα ίχνη που σβήνουν αλλά και για όσους θυμούνται ακόμη.
Ο Νίκος Φαρούπος έγραψε δεκατέσσερα διηγήματα περί γυναικών και όχι μόνο. Έρωτες στα νησιά το καλοκαίρι, τα βράδια στα μπαρ, τις νύχτες στα σκυλάδικα, με γυναίκες που κοροϊδεύουν, υποτάσσονται, επαναστατούν, αποζητούν, εξαπατούν, κάθονται φρόνιμα, βρίζουν, προδίδονται, κάνουν λάθη, αποζητούν αγκαλιά και χάδια. Κωμικά και συγκινητικά, τα κείμενα συγκροτούν ένα πάνθεον από ενδιαφέροντες χαρακτήρες που μου […]
Τα μικρά αυτά κείμενα, παρ’ όλο που το διήγημα είναι πιο αυστηρό και περιορισμένο σε έκταση, οπότε ούτε περιθώριο για πολλές ανατροπές και εκπλήξεις υπάρχει ούτε το φινάλε φαίνεται δικαιολογημένο ή σωστά δοσμένο, δείχνουν το μέγεθος της ευστροφίας της συγγραφέως και το πόσο έξυπνα μπορεί να φτιάξει μια ικανοποιητική ιστορία ακόμη και μέσα σε τόσο λίγες […]
Δύο χρόνια μετά τις «Ιστορίες της θάλασσας», η Καρίνα Βέρδη, ετοίμασε άλλη μια συλλογή διηγημάτων, αυτήν τη φορά με θέμα την πόλη. «Πρωταγωνίστρια, πόθος, ένα μέρος γεμάτο ελπίδες», «Η πόλη είναι εκεί για να την ανακαλύπτεις ξανά και ξανά». Είκοσι τρία διηγήματα μας ταξιδεύουν σε γωνίες, δρόμους, ανοιχτωσιές, σημεία ενδιαφέροντος, πολυκατοικίες, καφετέριες, διαβάσεις, μπαλκόνια, όχι […]
Μια συλλογή από οχτώ διηγήματα μας χαρίζει στην πρώτη της εμφάνιση η Φανή Ματσινοπούλου. Άνθρωποι καθημερινοί, συνηθισμένοι, ιστορίες που έχουμε ζήσει ή ακούσει, χαρούμενες, δυσάρεστες, δύσκολες, ζωντανεύουν στο χαρτί με μια υπέροχη, στρωτή γραφή που μπορεί να έχει σε αρκετά από τα κείμενα κοινούς αφηγηματικούς άξονες δεν παύει όμως κάθε της δείγμα να είναι αξιοπρόσεκτο.
Η Καρίνα Βέρδη, σε συνεργασία με τον Γιώργο Δάγλα, ετοίμασαν μια συλλογή διηγημάτων με το αγαπημένο θέμα πολλών, τη θάλασσα, συγκεντρώνοντας κείμενα σκληρά και διασκεδαστικά, πρωτότυπα και διαφορετικά, που όλα μυρίζουν αλάτι και ιώδιο. Φίλοι και γνωστοί που συνδέονται με τους δύο αυτούς ανθρώπους όχι μόνο χάρισαν τα κείμενά τους αλλά στο βιογραφικό τους επεξηγούν […]
Στις αρχές του 2021 οι εκδόσεις Βακχικόν εξέδωσαν δύο συλλογές διηγημάτων και δύο μυθιστορήματα που μου τράβηξαν την προσοχή και, διαβάζοντάς τα, δεν τα άφησα εύκολα από τα χέρια μου.
Ο Βασίλης Πεσλής, που τον γνώρισα μέσα από τα χιουμοριστικά του μυθιστορήματα «42 μέρες» και «187 μέρες», τον Μάρτιο του 2021 έγραψε και μια συλλογή διηγημάτων τρόμου. Δώδεκα ιστορίες εμπνευσμένες από θρύλους και παραδόσεις αλλά και βασισμένες μόνο στην αχαλίνωτη φαντασία του, δώδεκα κείμενα που δένονται παράδοξα μεταξύ τους όταν διαβάσει κανείς το δέκατο τρίτο […]
Η κυρία Στέλλα Ρωτού έγραψε μια νέα συλλογή τριάντα τεσσάρων διηγημάτων ποικίλης θεματολογίας που αυτήν τη φορά επικεντρώνονται στον εσωτερικό μας κόσμο και στο μετέωρο ταξίδι που κάνουμε μεταξύ αποφάσεων, ονείρων, σκέψεων, θανάτου και ζωής. Τα περισσότερα κείμενα μοιάζουν με εφιάλτες, τους οποίους προσπαθεί να ξορκίσει η συγγραφέας γράφοντας γι’ αυτούς, γι’ αυτό έχουν πολλούς υπαινιγμούς, […]
Εικοσιπέντε μικρές ιστορίες. Μικρές στιγμές, ολότελα αληθινές και ταυτόχρονα ολότελα παραμυθένιες. Η Κεφαλονιά. Αφετηρία, σκηνικό, προορισμός αλλού φανερά κι αλλού κρυμμένη, σε όλες τις ιστορίες. Που κλείνουν μέσα τους στιγμές που δεν τις προλαβαίνεις καμιά φορά όταν τις ζεις, έρχονται όμως, καμιά φορά στα ξαφνικά, στα όνειρα ή τις αναμνήσεις σου και εγκαθίστανται μόνιμα εκεί. […]