Tο δραματικό οδοιπορικό μιας εβραϊκής οικογένειας στις ζοφερές στιγμές του εικοστού αιώνα. Το χρονικό μιας κοινωνίας που συντρίβεται και αναφύεται μέσα από τα ερείπιά της. Η θυελλώδης ιστορία του μικρού Ιωσήφ, όπως την καταγράφει ένα νυχτερινό παραμύθι: Θεσσαλονίκη, 1917. Οι φλόγες ζώνουν την εβραϊκή συνοικία. Η Μπενούτα με τα παιδιά της βρίσκονται στο σπίτι. Ένας Τσιγγάνος, ο Αγγελής, τους διασώζει την τελευταία στιγμή. Τους μεταφέρει στον καταυλισμό του, μακριά απ’ τον όλεθρο. Μεγάλο μέρος της πόλης καταστρέφεται. Ένα πολύτιμο κόσμημα σώζεται. Ένα κειμήλιο που συνδέει ανθρώπους και γεγονότα. Εβραίους και Τσιγγάνους. Δυο λαούς με διαφορετική κοσμοαντίληψη αλλά με πεπρωμένο κοινό. Πόλεμος, ναζιστική θηριωδία, Άουσβιτς. Οι σκληρές σελίδες του Ολοκαυτώματος. Η οδύσσεια ενός βραχιολιού. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Το βραχιόλι της φωτιάς
Συγγραφέας Βεατρίκη Σαΐας-Μαγρίζου
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Καλό μυθιστόρημα, τρυφερό και συγκινητικό. Η συγγραφέας γράφει για τη ζωή της οικογένειάς της από τη μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης του 1917 έως το Ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Τα μέλη της οικογένειας, τα παιδιά που απέκτησαν, τα όνειρά τους για το μέλλον, η πλούσια και άνετη ζωή αλλά και η στροφή στη φτώχεια λόγω πτώχευσης. Και μετά ο Χίτλερ και η Τελική Λύση, εκκαθάριση όλων των Εβραίων. Ποιοι γλύτωσαν, πώς, ποιοι δεν τα κατάφεραν. Στο σημείο όπου συγκεντρώθηκαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και πήγαν με τρένο στο Νταχάου, όπου κάποιοι εξολοθρεύτηκαν και κάποιοι αγωνίζονταν να επιβιώσουν, η συγκίνηση φτάνει στο αποκορύφωμα, αφού η συγγραφέας χρησιμοποιεί πολύ προσεκτικά τις λέξεις και αποφεύγει τον φθηνό εντυπωσιασμό. Ουσιαστική μαρτυρία για ουσιαστικές απώλειες. Λίγο άκυρος ο τίτλος του βιβλίου, αφού δεν διαδραματίζει και κανέναν πρωτεύοντα ρόλο το βραχιόλι στην πλοκή της ιστορίας. Απλά ανοίγει το μυθιστόρημα, οπότε και η οικογένεια Σαΐας γλυτώνει από τη φωτιά χάρη στους τσιγγάνους, στη ματρόνα των οποίων η Μπενούτα χάρισε το αγαπημένο της βραχιόλι ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, και το κλείνει όταν ο εγγονός της επιστρέφει στον καταυλισμό κατά παράκληση της γυναίκας που είχε δεχτεί το βραχιόλι για να του το γυρίσει πίσω και να κλείσει ο κύκλος. Καλό μυθιστόρημα και αξιοπρεπές. Όπως η συγγραφέας γράφει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου “ένιωσε την ανάγκη να γράφει για αλήθειες, μήπως και ο κόσμος γίνει καλύτερος”.
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από το site gramho.