Πώς ο βιβλιοθηκάριος Ντέιβιντ Γκόλντμπεργκ βρέθηκε στο στόχαστρο κάποιων αιμοβόρων μπράβων, που υποτίθεται πως εγγυώνται την ασφάλεια των ΗΠΑ, και στη λίστα των δέκα πιο καταζητούμενων ανθρώπων της πολιτείας της Βιρτζίνια κατηγορούμενος για κτηνοβασία; Όλα αρχίζουν πολύ αθώα, όταν ο Γκόλντμπεργκ προσλαμβάνεται από έναν ηλικιωμένο συντηρητικό και εκκεντρικό δισεκατομμυριούχο, του οποίου η τελευταία επιθυμία είναι να αφήσει πίσω του μια βιβλιοθήκη με τα αρχεία του και τα προσωπικά του έγγραφα. Το πιο αξιομνημόνευτο απ’ όλα όμως είναι ένα μυστικό που πρέπει να μείνει θαμμένο για πάντα: ο εκκεντρικός αυτός επιχειρηματίας συμμετέχει σε μια συνωμοσία που στόχο έχει να ανατρέψει το εκλογικό αποτέλεσμα. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Ο βιβλιοθηκάριος
Τίτλος πρωτοτύπου The librarian
Συγγραφέας Larry Beinhart
Μεταφραστής Γιάννα Μυράτ
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Δεν έχω λόγια. Κόλλησα στην πρώτη (επαναλαμβάνω, πρώτη) σελίδα του βιβλίου τουλάχιστον τρεις φορές. Το ξεπέρασα. Μπα, λέω, ιδέα μου θα είναι, άστο να κυλήσει. Δεν μπορεί να είναι ΤΟΣΟ κακογραμμένο! Μετά την τρίτη σελίδα άρχισα να αναρωτιέμαι αν είναι κακογραμμένο ή κακομεταφρασμένο. Ε, μετά το “σύγκρουση ενδιαφερόντων” (conflict of interest = σύγκρουση συμφερόντων) βεβαιώθηκα. Το βιβλίο δεν ξέρω αν αξίζει ή όχι, αν σε κρατάει σαν πλοκή, το παράτησα. Εξαιτίας της μετάφρασης ή / και της επιμέλειας. Ειλικρινά με το ζόρι κρατήθηκα να μην ουρλιάξω, ειδικά όταν διαπίστωσα ότι διάβαζα Καστανιώτη!!!!!Μα είναι δυνατόν η μετάφραση να είναι στην κυριολεξία κατά λέξη; Χωρίς να προσαρμοστεί στη δική μας σύνταξη, ροή, γραμματική; Δεν είναι δυνατόν η μετάφραση να γίνεται λέξη προς λέξη από καμία γλώσσα προς καμία γλώσσα, πάντα υπάρχουν προσαρμογές, ακόμη και τροποποιήσεις όπου δει. Έχω διαβάσει θριλεράκια και Γκρίσαμ και Φορσάιθ κλπ. πουθενά τέτοιο χάλι, ναι, κοφτές και γρήγορες φράσεις, ναι, αγωνία, ναι, ανατροπές αλλά πουθενά δε στάθηκε εμπόδιο η γλώσσα. Διαβάστε:
“Δεν θα ήθελε να είναι τόσο έτοιμος εκεί έξω στη δουλειά, θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε σύγκρουση ενδιαφερόντων ή, όταν θα είναι παρκαρισμένος και θα περιμένει βαριεστημένα, κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο του Σπινέλι όσο εκείνος θα έλεγχε τις κόρες του” (σελ. 110). [περιμένετε την κύρια πρόταση που ακολουθεί μετά τον διαζευκτικό σύνδεσμο “ή”; Ναι, κι εγώ]
“Ήθελα να γυρίσω πίσω, εκεί που ανήκω. Στη γαλήνη της βιβλιοθήκης, περιτριγυρισμένος από βιβλία, από στοχασμούς, επιφωνήματα έκπληξης, που, ανεξάρτητα από το πόσο εμπαθείς μπορεί να είναι, θα περιμένουν ήσυχα μια εμπεριστατωμένη απόκριση και ανεξάρτητα του πόσο ισχυρογνώμονες ή προκατειλημμένοι, θα περιμένουν ήσυχα μια έρευνα, έως ότου επιβεβαιωθούν ή ανατραπούν” (σελ. 118). [ποιοι καλέ; τα επιφωνήματα έκπληξης είναι ισχυρογνώμονες και εμπαθείς; και γιατί να περιμένουν απόκριση και μάλιστα εμπεριστατωμένη, ρώτησαν κάτι;]
“Ο Σκοτ είχε μιλήσει, με τον καλοδουλεμένο του αυθορμητισμό, με σοβαρότητα και βαρυσήμαντα, αλλά εν συντομία, για τους κινδύνους και τη φρίκη του πολέμου και είχε εξηγήσει, εν συντομία και με σαφήνεια, για ποιο λόγο έπρεπε να γίνει και μετά είχε πει, μ’ αυτήν την αισιόδοξη, αποφασιστική φωνή ήρωα του σινεμά αλά Τζων Γουέιν μέχρι Ρόναλντ Ρέιγκαν: Ας επελάσουμε” (σελ. 148). [όχι, πείτε μου όντως δεν πάει κάτι καλά στη μετάφραση-επιμέλεια, έτσι δεν είναι; γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι το αγγλικό κείμενο είναι τόσο άτεχνο!!]
“-Και αν δεν έχουμε νέα για το τι σχεδιάζουν είναι επειδή είναι κάποιο σκοτεινό μυστικό, τόσο σκοτεινό που μονάχα ελάχιστοι μπορούν να το γνωρίζουν. Γι’ αυτό δεν έχουμε ακούσει και γι’ αυτό σε ανησυχεί η σιωπή”. Έγνεψε, σχεδόν ανεπαίσθητα και, σχεδόν ανεπαίσθητα, άστραψε μπροστά της ο γερο-μοναχός μέσα στον παραγωγό του τηλεοπτικού ριάλιτι, μυστικά ικανοποιημένος από το νεαρό τριζόνι” (σελ. 162) [Εγώ πάω για βρούβες].