Σε ένα προάστιο μεταναστών που φλέγεται, ο δεκατριάχρονος Γιούρι αισθάνεται τόσο ασήμαντος που όλοι τον προσπερνούν λες και δεν υπάρχει. Η μητέρα του έχει εξαφανιστεί, τα αστέρια έχουν σβήσει πίσω από τους καπνούς, και τα πλήθη έχουν βγει στους δρόμους για να υποδεχτούν ένα περίεργο κορίτσι που το λένε Ιντιφάντα. Καθώς περιφέρεται σαν χαμένος, αποφασίζει να κάνει τη δική του επανάσταση, ανεβαίνοντας στον “απαγορευμένο” έβδομο όροφο της πολυκατοικίας του. Εκεί όπου, σύμφωνα με το θρύλο, ζει το φάντασμα ενός ανθρώπου που δε βγήκε ποτέ από το διαμέρισμά του. Ο κύριος Άκερμαν, ένας Εβραίος που κάποτε βρέθηκε στο Άουσβιτς. Όμως, καθώς ο Γιούρι προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που κρύβεται γύρω από αυτόν, θα συνειδητοποιήσει σύντομα ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Από το “χιόνι” θα καταλήξει σε έναν πλανήτη γεμάτο χρώματα, θα ανακαλύψει την τρυφερότητα και θα μάθει… για το αγόρι στην αποβάθρα. Και τότε θα καταλάβει ότι η ζωή είναι μέσα μας. Όπως και ο παράδεισος. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Το αγόρι στην αποβάθρα
Συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Δεν ξέρω τι να γράψω γι’ αυτό το βιβλίο. Προβληματίστηκα πάρα πολύ. Μου άρεσε; Δε μου άρεσε; Δεν έχω την απάντηση. Να γράψω τι μου άρεσε και τι όχι; Θα προσπαθήσω. Στην αρχή δυσκολονόητο και σχεδόν σουρεαλιστικό, μετά κατάλαβα τι πραγματικά θέλει να πει και συνέχισα. Το παιδί συναντά έναν άνθρωπο (;) και αρχίζουν τις συνομιλίες. Σιγά σιγά διαπιστώνουμε ότι ο γεράκος (;) έχει μιαν αποστολή, έναν σκοπό: να βοηθήσει το παιδί να «ξεχιονίσει», να ξεκαθαρίσει μέσα του, να μην έχει απορίες, να μην έχει κακία και μίσος. Πολλά μεταφυσικά γεγονότα σε συνδυασμό με τη «ρεαλιστική» ζωή ημών των ανθρώπων.
Ωραία όλα αυτά και μέχρι εδώ καλά. Γιατί όμως ο γεράκος (;) να είναι ο Χάιντεν, το δεξί χέρι του Μένγκελε στα στρατόπεδα εξόντωσης του Άουσβιτς, ο οποίος, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τις συνθήκες που επικρατούσαν στα στρατόπεδα και ιδίως χάρη στο βλέμμα ενός Εβραίου, ήρθε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, απομακρύνθηκε από την ιδεολογία του Χίτλερ και ζητούσε συγχώρεση βοηθώντας κρυφά τους Εβραίους; Γιατί να ανακατευτούν αυτές οι ιστορίες; Ωραία τα κομμάτια που αφορούν τον Χάιντεν, καλογραμμένη βιογραφία και συνοπτικά η ιστορία της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων. Αλλά γιατί; Από τη μια συγκινητικό, καλογραμμένο (το παιδί μιλάει με τη γλώσσα της αλητο-πιτσιρικαρίας, με κάποιες βωμολοχίες, με κάποια απορία για τα πράγματα γύρω του, με την ψεύτικη ασφάλεια και σιγουριά της ηλικίας του, ειλικρινά ένιωθα όντως σαν να διάβαζα τις εξομολογήσεις ενός ανήλικου παιδιού, άσε που η γλώσσα και το στυλ θύμιζε πολύ τον «Φύλακα στη σίκαλη», στον οποίο υπάρχει και εκτενής αναφορά στο βιβλίο, αλλά ευτυχώς οι ομοιότητες σταματούν εδώ) και από την άλλη μπερδεψούρικο. Το ίδιο το κείμενο σε βοηθάει να παρακολουθήσεις την πλοκή, με πληροφορίες όσες πρέπει κι εκεί που πρέπει, με κάποιες ανατροπούλες, αλλά συνολικά δεν ξέρω αν μπόρεσα να το εκτιμήσω σωστά. Σε καμία περίπτωση δε θα το απέρριπτα ως βιβλίο (ας μην ξεχνάμε και την πρωτοτυπία του θέματος που ασχολείται) αλλά ακόμη δεν έχω καταλήξει αν μου άρεσε ή όχι.