Tο ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα την περίοδο που μεσολάβησε από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τις απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων του 1964, γνώρισε εξαιρετική άνθηση. Κάθε κοινότητα είχε τον δικό της μορφωτικό σύλλογο και κάθε μορφωτικός σύλλογος είχε τον δικό του ερασιτεχνικό θεατρικό όμιλο. Tο θέατρο αποτέλεσε για τη νεολαία της κωνσταντινουπολίτικης Ρωμιοσύνης ένα ευγενές άθλημα. Πάρα πολλοί αυτοί που ασχολήθηκαν με το άθλημα τούτο και με πολύ καλά αποτελέσματα. Tο βιβλίο αυτό περιλαμβάνει τους κυριότερους. Tον Γιώργο Κασαπάκη, τον Γιώργο Ρούσσο, τον Σπύρο Λίνα, τον Ερασιτεχνικό Θεατρικό Όμιλο του Φιλανθρωπικού Συνδέσμου Σταμπούλ. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Το ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη
Συγγραφέας Στέφανος Α. Δεκαβάλλας
Κατηγορία Δοκίμιο
Εκδότης Τσουκάτου
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Το ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη ιδιαίτερα την περίοδο που μεσολάβησε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τις απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων του 1964 γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση. Οι Έλληνες της Πόλης κατάφεραν να δείξουν και σε αυτόν τον τομέα την αξιοσύνη τους παρά τις ενοχλήσεις και στο τέλος τις πιέσεις των τουρκικών αρχών, που οδήγησαν στην εκδίωξη των συλλόγων και την απέλαση των Ελλήνων. Κάθε κοινότητα είχε τον δικό της μορφωτικό σύλλογο και κάθε μορφωτικός σύλλογος τον δικό του ερασιτεχνικό θεατρικό όμιλο. Στο βιβλίο παρουσιάζονται οι κυριότεροι από όσους ασχολήθηκαν με τις θεατρικές αυτές δραστηριότητες σκηνοθέτες και ηθοποιοί.
Τα κείμενα είναι επαναδημοσίευση παλαιότερων κειμένων του συγγραφέα είτε στην εφημερίδα Επτάλοφος (1991-2000) είτε στην εφημερίδα Πολίτης (2001-σήμερα), κάτι που φαίνεται για τον ενδελεχή αναγνώστη και μελετητή του βιβλίου. Το θέμα του βιβλίου είναι τόσο πλούσιο σε φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες που κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρξει μια γενικότερη επιμέλεια και να μεταμορφωθούν τα άρθρα-αφιερώματα σε ένα ενιαίο και συνεχές κείμενο.
Η αγάπη του συγγραφέα για το αντικείμενο της μελέτης του ξεχειλίζει από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου, μιλάει με νοσταλγία και αγάπη για την επαφή του με σημαντικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς της Πόλης και δεν παραλείπει να δηλώσει ανοιχτός σε επικοινωνία για να συμπληρωθούν τυχόν κενά της μελέτης για το ερασιτεχνικό θέατρο των Ρωμιών της Πόλης.
Στο βιβλίο έχουμε: συνοπτική εξιστόρηση του ελληνικού ερασιτεχνικού θεάτρου στην Πόλη, αφιέρωμα στις συλλόγους Ο Αναγεννώμενος Φοίνιξ και Φιλανθρωπικός Σύνδεσμος Σταμπούλ και στους διαπρεπέστατους Γιώργο Σάββα Ρούσσο και Σπύρο Παναγιώτη Λίνα, τους οποίους ο συγγραφέας ακολουθεί από την Πόλη ως την άφιξή τους στην Ελλάδα και τη δραστηριότητά τους εδώ.
Φωτογραφίες από παραστάσεις, αναλυτική παραστασιογραφία των ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων, θεατρικά προγράμματα, αναμνήσεις, εικόνες και εμπειρίες συνθέτουν μια πολύ νοσταλγική εικόνα και ταυτόχρονα ένα πρώτο ερέθισμα για ενδελεχέστερη μελέτη γύρω από το ερασιτεχνικό θέατρο του ελληνισμού της Πόλης.