Ένα προάστιο στα βόρεια της Αθήνας με κατοίκους γεμάτους μυστικά και φιλοδοξίες, ανώτερης και μεσαίας τάξης. Παράνομες σχέσεις, βία, αδιαφορία και ξαφνικά ένα άγριο ζώο αρχίζει να κυκλοφορεί ανάμεσά τους ξεσκίζοντας και σκοτώνοντας. Τι είναι το kitsune και πώς σχετίζεται με την υπερήλικη γυναίκα που κατοικεί σ’ ένα ερειπωμένο αρχοντικό της περιοχής; Γιατί η Φωτεινή αρχίζει να τη βοηθάει και πώς αυτό θα αλλάξει τη ζωή της αλλά και τη στάση των γειτόνων απέναντί της;
Βιβλίο Kitsune
Συγγραφέας Βάλια Καραμάνου
Κατηγορία Τρόμου
Εκδότης Φιλύρα
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ο Μάνος Αλεξίου είναι ο δήμαρχος της περιοχής, παντρεμένος με την Ιουλία-Ροδάνθη. Άρτι εκλεγείς, πέσανε όλα πάνω του: αντιπολίτευση, παράπονα πολιτών, γκρίνια συζύγου, φασαρία από τα πολύ μικρά παιδιά του. Σχεδιάζει λοιπόν την αντεπίθεσή του: λαμπερές γιορτές εν όψει των Χριστουγέννων και μια στρατηγική για ένα ερειπωμένο αρχοντικό, με μια υπεραιωνόβια ένοικο που δεν πείθεται με τίποτα να παραχωρήσει το ατημέλητο και επικίνδυνο για την υγιεινή κτήριο στον Δήμο, αλλά πρέπει επιτέλους να το αποκτήσουν και να το αξιοποιήσουν. Ειδικά από τη στιγμή που οι κάτοικοι και ψηφοφόροι του αρχίζουν να φοβούνται με τα αυξανόμενα κρούσματα σαρκοφάγων επιθέσεων και οι φήμες συνδέουν τον τετράποδο εχθρό με το ερειπωμένο σπίτι της ηλικιωμένης.
Από την άλλη, έχουμε τη Φωτεινή, καθαρίστρια του δημαρχείου, με τον δεκάχρονο γιο της, Λευτέρη, και μια παράνομη σχέση
στο ενεργητικό της που τη γεμίζει τύψεις. Το παιδί της λατρεύει τα manga και τις σειρές anime, μελετάει και προτιμά να μένει μόνος. Ο ήπιος χαρακτήρας του τον κάνει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ο διευθυντής όμως δεν τιμωρεί τα παιδιά των επιφανών γονέων που τον βασανίζουν, με μεγαλύτερο εχθρό από αυτά τον Κώστα Αλεξόπουλο, ένα παιδί που ουσιαστικά μεγαλώνει μόνο, σε μια αδιάφορη για κείνον οικογένεια, κι έτσι ξεσπάει παντού τον θυμό του. Η Φωτεινή αποφασίζει να επισκεφθεί την Ελένη, η οποία τη βεβαιώνει πως έχουν πολλά κοινά οι δυο τους, όμως τα μυστηριώδη και χωρίς νόημα λόγια της την τρομάζουν. Ταυτόχρονα, αυτή η συναναστροφή τη μετατρέπει σε εξιλαστήριο θύμα αυτών που μέχρι χτες είχαν σιωπηρά αποδεχτεί το εκτός γάμου παιδί της και η αντίδρασή τους θα είναι απρόσμενη.
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό και ενδιαφέρον μυθιστόρημα τρόμου, όπου, εκτός από την ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα και το σασπένς με το οποίο περιτυλίγεται, έχουμε γραφή παραστατική και γρήγορη, με ενδιαφέρουσες περιγραφές του χιονισμένου τοπίου, εστιασμένες σε λεπτομέρειες που δεν είχα προσέξει όποτε βίωνα την εμπειρία μιας χιονόπτωσης και με καλοσχεδιασμένες διαπροσωπικές σχέσεις. Από σελίδα σε σελίδα μάλιστα η συγγραφέας αλλάζει έξυπνα κάποια πράγματα, εντείνοντας την αγωνία ως προς το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτό το προάστιο, πόσο ακουμπάμε στην πραγματικότητα και πόσο στο υπερφυσικό, γι’ αυτό και στην αρχή πίστευα πως είχα ένα διαφορετικό κοινωνικό μυθιστόρημα. Σταδιακά όμως έρχονταν στιγμές τρόμου που με ανατρίχιαζαν, όχι μέσα από περιγραφές γεγονότων αλλά μέσα από την καλοστημένη αίσθηση της ανασφάλειας που προσφέρει η αβεβαιότητα, το σκοτεινό φεγγάρι και μια μυστηριώδης φιγούρα. Αληθινοί και ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, ανατροπές και η σκιά ενός kitsune (στην ιαπωνική κουλτούρα είναι ένας μύθος για μια αλεπού που έπαιρνε γυναικεία μορφή τη νύχτα) που στοιχειώνει τους ήρωες, βγάζοντας σταδιακά από μέσα τους τον κακό, μέχρι απανθρωπιάς, εαυτό τους. Ένα θηρίο είναι τελικά ο άνθρωπος και οι περιστάσεις το ξυπνούν ή το νανουρίζουν μα πάνω απ’ όλα δε θέλει το ξένο ή το διαφορετικό γιατί τον βγάζει από τα όρια του μικρόκοσμού του. Το μυθιστόρημα πρεσβεύει αυτήν την αντίληψη και οι απρόσμενες εξελίξεις με ανάγκαζαν να το διαβάζω μόνο με το φως της μέρας.
Ένα κατ’ επίφασιν φιλήσυχο προάστιο, ένα σύνολο ανθρώπων που περιμένουν ένα «κλικ» για να μετατραπούν από καλοσυνάτοι γείτονες σε αδηφάγους εκδικητές κι ένα αέναο σύνολο μετενσαρκώσεων που ψάχνει να βρει την ευτυχία και τη γαλήνη είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά του νέου μυθιστορήματος της Βάλιας Καραμάνου. Η γραφή της και ο χειρισμός της πλοκής δε μετατρέπουν το κείμενο σε παρέλαση υπερφυσικών πλασμάτων αλλά το κρατάνε στα όρια του ρεαλιστικού και του υπερφυσικού έτσι ώστε να ταξιδέψουμε μέσα από τις σελίδες σε μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας, με το «και αν;» να κρέμεται από πάνω μας σε κάθε σελίδα. Κι όλα οδηγούν σ’ ένα απρόσμενο φινάλε, που μου θύμισε έντονα αυτό του «Αρώματος», μόνο που ανέβηκε πολύ ψηλότερα και χρησίμευσε για την πιο κατάλληλη ολοκλήρωση αυτής της ευφάνταστα παράδοξης ιστορίας! Kitsune λοιπόν και ανατριχίλα πάνε μαζί!