161172407_3385497311668442_2671283712926707513_n

Μια κοπέλα παραδέχεται στην ψυχολόγο Έλσα Γληνού ότι εκείνη κρύβεται πίσω από τους τελευταίους φόνους που απασχολούν την αστυνομία. Σύντομα η κοπέλα βρίσκεται νεκρή κι έτσι η Γληνού με τον αστυνόμο Βαρσάμη βρίσκονται μπροστά σ’ ένα αδιέξοδο. Ποιος σκοτώνει χρησιμοποιώντας όργανα βασανιστηρίων από τον σκοτεινό Μεσαίωνα; Τι συνδέει τα θύματα; Ποιος αποφασίζει για τη δικαιοσύνη; Πόσο δίκαιο είναι το νομικό μας σύστημα; Τι σημαίνει η φράση «Memento mortis» και ποιος τη χρησιμοποιεί;

Βιβλίο Αθώοι ένοχοι
Συγγραφέας Ελευθερία Μεταξά
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα / Αστυνομικό μυθιστόρημα

Εκδότης Μίνωας
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής

Η Έλσα Γληνού, διακεκριμένη ψυχολόγος που συνεργάζεται με την αστυνομία για διαλεύκανση εγκλημάτων συνθέτοντας το ψυχολογικό προφίλ των δραστών, επέστρεψε πλέον στην ενεργό δράση κι έχει υιοθετήσει τη Λένα, το κοριτσάκι που γνώρισε στο μυθιστόρημα «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά», η οποία τώρα είναι έφηβη. Η σχέση τους είναι αρκετά καλύτερη αλλά τα γεγονότα που μεσολάβησαν στο προηγούμενο βιβλίο έχουν αφήσει ακόμη τα σημάδια τους και στις δύο. Η Έλσα προσπαθεί να είναι πάντα στο πλευρό του κοριτσιού της, να το στηρίξει και να το προστατέψει ενώ ένα άσχημο προαίσθημα την τριβελίζει σε όλο το βιβλίο. Από την άλλη ο μεσήλικας αστυνόμος Βαρσάμης, προϊστάμενος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, βρίσκεται αντιμέτωπος με απάνθρωπες δολοφονίες που τον κάνουν ν’ αρρωσταίνει και αγωνίζεται με την πολύτιμη συνεργασία της ψυχολόγου να βγάλει άκρη από όλο αυτό το κουβάρι.

Η Ζωή Κομνηνού αποκαλύπτει στην Έλσα πως αυτή κρύβεται πίσω από τις τρεις δολοφονίες που απασχολούν την αστυνομία το τελευταίο διάστημα. Η κοπέλα συλλαμβάνεται, μόνο που διαπιστώνεται πως είναι μυθομανής ενώ έχει και ακλόνητο άλλοθι! Αυτό δυσκολεύει αρκετά τις έρευνες και η Έλσα προσπαθεί να ξεδιαλύνει τι συνέβαινε μέσα στο μυαλό της κοπέλας διαβάζοντας το ημερολόγιό της ξανά και ξανά. Η ιστορία δεν ξεκινάει από την αρχή, μιας και από το πρώτο κεφάλαιο είμαστε ήδη τρεις φόνους πίσω, οπότε η αγωνία είναι πιο έντονη και η πλοκή γρηγορότερη. Αυτή η αφηγηματική επιλογή με βύθισε αμέσως στα γεγονότα που διαδραματίζονται με μότο τη μυστηριώδη φράση «Memento mortis» κι αποδύθηκα μαζί με το πρωταγωνιστικό ντουέτο σ’ έναν αγώνα δρόμου γεμάτο ερωτηματικά και ανατροπές για να ανακαλύψω τον δράστη. Πτώματα με όργανα βασανισμού από τον Μεσαίωνα, όπως το «αχλάδι της αγωνίας» που σφηνώνανε στο στόμα του ψεύτη ξεσκίζοντάς το και θρυμματίζοντας το σαγόνι, τη «σιδερένια παρθένα», μια μεταλλική κάσα με καρφιά, το «πιρούνι του αιρετικού», ένα όργανο με τέσσερις αιχμές που έδεναν στο σαγόνι και στον λαιμό του απολογούμενου και άλλα δείχνουν πως η συγγραφέας μελέτησε σωστά το αντικείμενό της και οι περιγραφές των θυμάτων ήταν άκρως ανατριχιαστικές.

Η υπόθεση ξεδιπλώνεται βήμα προς βήμα, μέσα από τις ανακρίσεις που κάνει ο Βαρσάμης παρουσία της Γληνού και τις συζητήσεις μεταξύ τους. Και οι δυο είναι καλοί στη δουλειά τους, όμως κάποιες φορές μερικά συμπεράσματα σα να παραβγαίνουν εύκολα κι έτσι σκέφτονται νέες θεωρίες, μιας και το προφανές κάποιες φορές ίσως δεν είναι και το σωστό. Η αφήγηση δεν είναι κουραστική, οι ψυχολογικές παρατηρήσεις και η ανταλλαγή απόψεων εναλλάσσονται με κάποιες εκπλήξεις στην πορεία κι έτσι γύριζα κάθε σελίδα με προσμονή για τον εντοπισμό του ενόχου και το σκεπτικό του κινήτρου του. Η αληθινή ταυτότητα μάλιστα με άφησε με ανοιχτό το στόμα και ο σκοπός της σειράς δολοφονιών με έβαλαν σε σκέψεις για την ορθότητα και την αμεροληψία της δικαιοσύνης ενώ οι τελευταίες σκηνές που αφορούν την ιερότητα της μητρότητας, με αφορμή ένα σημαντικό περιστατικό, ήταν συγκινητικές, δυνατές και από τις καλύτερες του μυθιστορήματος, με την Έλσα Γληνού αντιμέτωπη με το δικό της παρελθόν και το τέλος που έδωσε στα «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά».

Οι «Αθώοι ένοχοι» είναι μια υπόθεση γεμάτη μυστικά και εκπλήξεις που περιστρέφεται γύρω από την επιθυμία του ανθρώπου να πάρει τον νόμο στα χέρια του.  Τελικά ποιος είναι αθώος και ποιος ένοχος και πώς αποφασίζουμε γι’ αυτό; Οφείλουμε να υπακούμε στη δικαιοσύνη ή να ακολουθούμε τα δικά μας μονοπάτια, ορμώμενοι από τον αυθορμητισμό της άδικης στιγμής που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε;

Leave a Reply

Your email address will not be published.