Μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Καστανιώτη δύο πολύ ενδιαφέροντα παραμύθια για παιδιά από 4 ετών και πάνω που θα τα μάθουν μέσα από τις συναρπαστικές ιστορίες που περιέχουν έννοιες και συναισθήματα όπως δοτικότητα, εξωστρέφεια, διαφορετικότητα και πρωτοπορία. Ελάτε να τα δούμε αναλυτικά!
Βιβλίο Το σπιρτόκουτο
Συγγραφέας Δέσποινα Λιαράκου
Εικονογράφος Γιώτα Κοκκόση
Κατηγορία Παραμύθι
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Το νέο αγαπημένο παιχνίδι της Σοφίας είναι ένα σπιρτόκουτο. Μόνο που δεν κρύβει εκεί μέσα ζωύφια ή αντικείμενα, όπως ο
αδερφός της ο Άρης αλλά πράγματα, ιδέες και συναισθήματα ευχάριστα μα και δυσάρεστα. Τις σταγόνες από τη θάλασσα, τη γεύση της φράουλας, τα δάκρυά της, τη ζήλεια της, όλα τα χωράει το μαγικό αυτό σπιρτόκουτο. Μια μέρα όμως το σπιρτόκουτο έκλεισε για πάντα! Μα τι συνέβη; Γιατί και πώς σφραγίστηκε; Η Δέσποινα Λιαράκου έγραψε ένα υπέροχο αλληγορικό παραμύθι μέσα από το οποίο δείχνει με υποδειγματικό τρόπο πόσο άσχημο είναι να κρατάμε πράγματα μέσα μας και πόσο χρήσιμο είναι να μοιραζόμαστε κάθε μας συναίσθημα με φίλους και γνωστούς. Στην αρχή παρακολουθούσα τη Σοφία να γεμίζει το σπιρτόκουτό της με διάφορα χωρίς να συνειδητοποιώ πως αυτό που κάνει δεν είναι παιχνίδι κι όταν το κουτάκι δεν ξανάνοιγε προσπαθούσα κι εγώ μαζί με την ηρωίδα να καταλάβω τι συνέβη. Έτσι και στην πραγματική ζωή: κάνουμε διάφορες πράξεις χωρίς να σκεφτόμαστε το μετά κι όταν όλα αυτά συσσωρευτούν στρέφονται εναντίον μας κι αναρωτιόμαστε το γιατί. Ιδού λοιπόν η λύση, απλή και ταυτόχρονα χρήσιμη: μοιρασιά, δοτικότητα, φιλία, εξομολόγηση, αγάπη!
Η εικονογράφηση της Γιώτας Κοκκόση είναι γεμάτη χρώματα και ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες. Μου άρεσε πολύ η απεικόνιση του σπιρτόκουτου και πόσο έξυπνα τοποθετήθηκε η μικρή Σοφία μέσα σε αυτό για το εξώφυλλο του βιβλίου! Το αφαιρετικό, σχεδόν ανύπαρκτο φόντο, βοηθάει το βλέμμα των μικρών αναγνωστών να εστιάσει στη Σοφία και στον αδερφό της, στον μικρόκοσμό τους, στον χώρο και στην καθημερινότητά τους. Τα συναισθήματα που συγκεντρώνει η μικρή ηρωίδα στο σπιρτόκουτο και ο τρόπος με τον οποίο αυτά απελευθερώνονται όταν έρχεται η στιγμή αποτυπώνονται με σουρεαλιστικό, πολύχρωμο τρόπο, δημιουργώντας ένα πανέμορφο σύμπαν που θα παρασύρει μικρούς και μεγάλους στις βασικές ιδέες του παραμυθιού.
Βιβλίο Μια θέση στον ήλιο
Συγγραφέας Νίκος Αντωνίου
Εικονογράφος Ντανιέλα Σταματιάδη
Κατηγορία Παραμύθι
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Όλα κυλάνε όμορφα και φυσιολογικά στα σκοτεινά λαγούμια των ταρτάρων ώσπου ο Ήρα αποφασίζει να κάνει την επανάστασή του και σκάβει προς τα πάνω για να βγει στο φως και να ανακαλύψει αν υπάρχει άλλος κόσμος πέραν αυτού στον οποίο ζει. Η πράξη του αυτή θα φέρει μεγάλα προβλήματα και ανακατατάξεις. Γιατί δεν πιστεύουμε όποιον μας δείχνει κάτι διαφορετικό και μας βγάζει από τη ρουτίνα μας; Ως πού μπορούμε να φτάσουμε για να μην ταραχτεί η οικεία ισορροπία των πραγμάτων; Ο Νίκος Αντωνίου έγραψε ένα δυνατό και γεμάτο νοήματα και ιδέες παραμύθι που αποτυπώνει τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κάθε κοινωνία σε όλες τις εποχές τον πρωτοπόρο, τον φιλομαθή, αυτόν που ξεχωρίζει από την ομάδα: τον στηλιτεύει, τον λοιδωρεί, τον φυλακίζει κι αρνείται να πιστέψει στο καινούργιο, γιατί φοβάται συνέπειες που υπάρχουν μόνο στο δικό της κεφάλι! Στο βιβλίο αυτό γνωρίζουμε κάτι παράξενα ζώα, τους ταρτάρους, που μοιάζουν με μεγάλα ποντίκια και ζουν σε λαγούμια κάτω από τη γη. Ο βασιλιάς τους και οι αξιωματούχοι του είναι ξαπλωμένοι ολημερίς περιμένοντας τα καλούδια των υπηκόων τους ενώ ο ανώτατος άρχων κάθε τόσο αναγορεύει σε «τάρταρο του μήνα» όποιον έχει φέρει το περισσότερο φαγητό.
Ο Ήρα είναι ένας ονειροπόλος τάρταρος που στοχάζεται, παρατηρεί και ψάχνεται αντί να φέρνει φαγητό. Οι σκέψεις του και οι παρατηρήσεις του από τον γύρω τους κόσμο τον πείθουν πως κάτι υπάρχει πάνω από τη γη, μιας και από κει πέφτει νερό, από κει προέρχονται και οι ρίζες που σκάβουν. Συζητά γι’ αυτό με τον σοφό του βασιλείου τους, με έναν αξιωματούχο, ακόμη και με τον βασιλιά, όλοι τους όμως τον αποπαίρνουν. Ο Ήρα λοιπόν, με παρότρυνση της Φόνης, κάνει τη δική του επανάσταση κι αρχίζει να σκάβει για να ανακαλύψει τον νέο κόσμο, κάτι που θα του φέρει μεγάλους μπελάδες. Ο Νίκος Αντωνίου αναλύει προσεκτικά και με αληθοφάνεια ποικίλα και διαφορετικά επιχειρήματα σχετικά με τις αποκαλύψεις του Ήρα που ίσως βάλουν σε κίνδυνο το κλειστό βασίλειο των τάρταρων, εξ ου και φυλακίζεται. Μια αναπάντεχη εξέλιξη όμως τον ξαναφέρνει στο φως και αυτό θα είναι η αρχή μιας σειράς από γεγονότα που θα αλλάξουν για πάντα την καθεστηκυία τάξη. Μου άρεσε πολύ ο χαρακτήρας του Ήρα και αγάπησα τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται. Σκιαγραφείται με ακρίβεια ο χαρακτήρας του φιλέρευνου και φιλομαθούς ατόμου που θα ξεχωρίσει από το σύνολο και θα οδηγήσει σε αλλαγές την κοινωνία, χωρίς όμως αυτό να είναι το ζητούμενο, μιας και πρωτεύει η αλήθεια και η γνώση. Τα μικρά παιδιά θα καταλάβουν με αυτήν την ιστορία πως δε χρειάζεται η τυφλή υπακοή σε νόμους και κανόνες αλλά η ανάπτυξη και η καλλιέργεια της προσωπικότητας μέσα από τα διάφορα ερεθίσματα, χωρίς να έχουμε τον φόβο πως κάνουμε κάτι κακό ή αντίθετο στην κοινωνία της οποίας είμαστε μέλος. Το τέλος είναι λυτρωτικό, συγκινητικό και τρυφερό, χαρίζει μια θέση στον ήλιο για τον καθένα από μας που θα θελήσει να ακολουθήσει το δικό του μονοπάτι.
Η εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη βασίζεται φυσικά στους τόνους του μαύρου και του σκούρου, μιας και η δράση εκτυλίσσεται κυρίως στα υπόγεια λαγούμια των ταρτάρων, όταν όμως ανακαλύπτουμε τον υπέροχο, φωτεινό, δροσερό απάνω κόσμο τα χρώματα χαρίζουν μιαν αισθητική πανδαισία! Προσέξτε πόσο περίπλοκα είναι τα λαγούμια και πόσο αδρά σκιαγραφημένα τα διακριτικά γνωρίσματα των αξιωματούχων ταρτάρων! Μια υπέροχη και δυνατή αλληγορία για τη διαφορετικότητα, γεμάτη ιδέες και νοήματα που θα οδηγήσουν σε πολλές ώρες συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ μικρών και μεγάλων.