Η γυναίκα ΓΡΑΦΕΙ, ΚΕΝΤΑΕΙ, όπως θέλετε πείτε το. Είναι απίστευτο το πώς το βιβλίο της Pilcher δεν καταντά άρλεκιν παρ’ όλο που έχει ερωτικές αντιζηλίες κι ερωτικές σκηνές. Είναι μοναδική, για μένα από τις καλύτερες γυναικείες γραφές που έχω διαβάσει. Παλιά είχα διαβάσει το «Μαζεύοντας κοχύλια» και μου είχε μείνει μια θετικότατη εικόνα. Μακάρι να το ξαναβρώ και να το διαβάσω πάλι.
Βιβλίο Σεπτέμβρης
Τίτλος πρωτοτύπου September
Συγγραφέας Rosamunde Pilcher
Μεταφραστής Δέσποινα Κανελλοπούλου
Κατηγορία Ρομαντικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ψυχογιός
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ως προς το «Σεπτέμβρη», παρακολουθούμε δυο φιλικές οικογένειες σε ένα χωριό της Σκοτίας που ετοιμάζονται για τον Σεπτεμβριάτικο χορό. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέει «Από το Μάη ως το Δεκέμβρη είναι πολλές οι μέρες αλλά λιγοστεύουν όταν φτάνει ο Σεπτέμβρης». Πανέμορφο και λυρικότατο. Θέλω να πάω κι εγώ στο χωριό αυτό της Σκωτίας, να μυρίσω τα λουλούδια, να γευτώ τις τοπικές νοστιμιές, να ζήσω τον μικρόκοσμο. Αρχιτεκτονική, νοοτροπία, ατσάλινοι και αδύναμοι χαρακτήρες, μελαγχολία φθινοπώρου και ελπίδα για νέες αποφάσεις, δεν ξέρω για τι να πρωτομιλήσω. Όλοι οι χαρακτήρες ζουν κι ανασαίνουν δίπλα σου, σκύβουν πάνω από τις σελίδες μαζί σου και σε συντροφεύουν στο ξεφύλλισμα. Από παντού ξεχύνεται ο Σεπτέμβρης και η μελαγχολία που τον συνοδεύει εν όψει του μακριού, ατέλειωτου χειμώνα, ειδικά στη Σκοτία, όπου τα σπίτια αλλά και γενικά τα χωριά είναι απομακρυσμένα και οι καιρικές συνθήκες δύσκολες. Οπότε το Σεπτέμβρη έχουμε ξεφάντωμα, πάρτι και γνωριμίες.
Θα σταθώ στην Παντόρα, μία από τις ηρωίδες του βιβλίου, την πιο τραγική. Ενώ παρακολουθούμε δύο οικογένειες, τις έχθρες, τα ερωτικά τρίγωνα και τα συναισθήματα χαράς και λύπης, από την αρχή φωτίζεται ένα πρόσωπο, διακριτικά αλλά ουσιαστικά. Η Παντόρα. Που είχε ξελογιάσει έναν παντρεμένο κι εκείνος της είχε υποσχεθεί πράγματα αλλά αφοσιώθηκε στον γάμο του τελικά και την ξέχασε. Κι η Παντόρα παράτησε το χωριό της, τους δικούς της και τα όνειρά της για να φύγει με έναν πλούσιο Αμερικάνο. Μετά από 20 χρόνια την καλούν στο πάρτι του Σεπτέμβρη. Και δέχεται. Κι όλο το χωριό την περιμένει με φόβο, ανυπομονησία και περιέργεια. Κι όμως όπως αποδεικνύεται, η Παντόρα δεν ήρθε για να χωρίσει, ούτε για να τιμωρήσει, ούτε για να εκδικηθεί. Θέλει να ξαναζήσει τον Σεπτέμβρη του χωριού της, να ζήσει τον δικό της Σεπτέμβρη. Είναι όμως έτσι ή κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτήν την απόφαση; Τι συνέβη στη ζωή της Παντόρα όλο αυτό το διάστημα;
Ένα καταπληκτικό γυναικείο βιβλίο, ένας ύμνος στη γυναικεία ψυχολογία, ένα μυθιστόρημα που δείλιασα να τελειώσω για να μη με εγκαταλείψει νωρίς η μυρωδιά του φθινοπωρινού αποχαιρετισμού.