…Το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974, η μεταπολίτευση κι εμείς. Εμείς ολομόναχοι στον έρωτα, στη ζωή, στον θάνατο και στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Τότε που ήμασταν ακόμη νέοι, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε γρήγορα τη σοφία των δοκιμασμένων – και περισσότερο εγώ που, όπως έλεγε και η Φανή, κυνηγούσα τα φαντάσματα της αγάπης μέσα στα παραμύθια μιας ένοχης αθωότητας… Μα δεν γινόταν ν’ απαρνηθώ τη ζωή μου στο άψε σβήσε, τόσο γρήγορα, με το πρόσχημα της ενηλικίωσης. Κι εξάλλου ήθελα να ζήσω το δράμα αυτής της περίφημης «ενηλικίωσης» σ’ όλη του την έκταση, για να μάθω, επιτέλους, ποιο ήταν το άλλοθι για τόσα «συναισθηματικά τιμήματα». Κάποτε, όμως, άρχισα να μεγαλώνω πραγματικά και μόνο τότε ταξινόμησα εκείνες τις σκόρπιες μέρες του «Χάρτινου Σεπτέμβρη», που πέρασε κι έφυγε μέσα απ’ τα πιο λαμπερά καλοκαίρια μας, λογαριάζοντάς τον σαν μήνα του φθινοπώρου από συνήθεια ημερολογιακή… (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας
Συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Διόπτρα
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Άλλο ένα από τα καλά βιβλία του Ξανθούλη. Με τον δικό του, αναγνωρίσιμο και προσωπικό τρόπο αφήγησης και γραφής, μας συστήνει έναν άντρα που βλέπει τον γάμο του να διαλύεται μετά το θάνατο της μικρής τους κόρης από αρρώστια. Αιτία κατ’ εκείνον ο παράλληλος έρωτάς της με τον καλύτερό του φίλο. Με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός ο αφηγητής μάς γνωρίζει τη γυναίκα του και την εξέλιξη της σχέσης τους από την Αλεξανδρούπολη της δεκαετίας του 1950 ως την Αθήνα των πρώτων ημερών μετά τη δικτατορία (εισβολή στην Κύπρο, επιστράτευση, ελπίδες μετά τη δικτατορία κλπ.). Τα γνωστά μοτίβα του συγγραφέα κι εδώ: Αλεξανδρούπολη, δεκαετία του 1950, οικογενειακές ιστορίες, λανθάνουσα ομοφυλοφιλία (μπορώ να πω η καλύτερη απόδοση ενός κρυφού, χωρίς ανταπόδοση και ολοκλήρωση, έρωτα μεταξύ αντρών σε λογοτεχνικό κείμενο) κι αν δεν υπήρχαν οι μεταφυσικές κορόνες και κάπου κάπου η άνευ νοήματος σειρά των λέξεων θα το χαρακτήριζα από τα καλύτερα και τρυφερότερα κείμενά του.