«Η ζωή περνούσε από δίπλα μου χωρίς να την αγγίζω… Την κοίταζα να φεύγει κι η ψυχή μου άδειαζε, τα χέρια μου πάγωναν, κι ο χρόνος χάραζε τη θλίψη στο πρόσωπό μου. Κι όμως! Δεν άπλωσα το χέρι, δε ζήτησα βοήθεια, δεν έκλαψα, δε σε κοίταξα στα μάτια. Δεν ήξερα… Φοβόμουν μην πληγωθώ. Μου ‘στειλε ο Θεός αυτό το πλασματάκι σαν περιστέρι που γαληνεύει ψυχές. Το πήρα και το ‘σφιξα στην αγκαλιά μου, το ‘σφιξα μ’ όλη μου τη δύναμη, μέχρι που ξεκόλλησε η ψυχή από το σώμα και πλημμύρισε αγάπη και δάκρυα… Πρώτη φορά τόσα δάκρυα. Πονάω, Πέτρο. Πονάω και μ’ αρέσει. Είναι σαν κάθαρση… σαν λύτρωση, σαν…» Το βιβλίο αυτό είναι βασισμένο στο ομώνυμο τηλεοπτικό σενάριο της Μιρέλλας Παπαοικονόμου για τη σειρά «Λένη». Η αφηγηματική απόδοση είναι της Βίκυς Αλικάκη. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Λένη
Συγγραφέας Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Κέδρος
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Χμμμ….Η αλήθεια είναι ότι η πεζή αφήγηση δεν εμπεριέχει λογοτεχνικά ίχνη. Σα να διάβαζα ένα πρόχειρο σχέδιο για ένα μυθιστόρημα. Πιστεύω ότι τα βιβλία χάνουν αν αποδίδονται έτσι. Προτιμώ τις σειρές της Μιρέλλας. (σύντομη κριτική μου που πρωτοδημοσιεύτηκε το 2012).