Ο Ζακομινούς περιμένει τον φίλο του, τον Πολικάρπ, για φαγητό και τον παίρνει ο ύπνος λίγα δευτερόλεπτα πριν θυμηθεί «κάτι καταπληκτικό» που θέλει να του πει. Όταν ξυπνάει, προσπαθεί με τον φίλο του να ξαναφέρει στον νου του τι ήθελε να μοιραστεί μαζί του κι έτσι γνωρίζουμε μέσα από τις αναμνήσεις τους διάφορα στάδια της δυνατής φιλίας τους.
Βιβλίο Κάτι καταπληκτικό
Τίτλος πρωτοτύπου Une Chose Formidable
Συγγραφέας-Εικονογράφος Rebecca Dautremer
Μετάφραση Μάρω Ταυρή
Κατηγορία Παραμύθι / Αλληγορία
Εκδότης Μεταίχμιο
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ένα υπέροχο, πρωτότυπο και διαφορετικό βιβλίο για παιδιά από 8 ετών και πάνω που διαβάζεται όμως και από μεγάλους. Κείμενο που ρέει, ενδιαφέρουσες διαχρονικές απόψεις πάνω στη φιλία, την αγάπη και άλλα συναισθήματα και μια πραγματική έκπληξη για το τέλος! Η συγγραφέας ρίχνει τον λαγό Ζακομινούς σε μια νέα περιπέτεια και με κράτησε μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία σελίδα αιχμάλωτο της πένας της. Δύο φίλοι στύβουν το μυαλό τους να ανακαλύψουν τι έπρεπε ο ένας από αυτούς να αποκαλύψει στον άλλον κι έτσι ξεδιπλώνονται συναρπαστικές περιπέτειες που αφορούν αποχωρισμούς και γιορτές, γνωριμίες και αλληλεγγύη, αγάπη και δοτικότητα. Η γραφή είναι εξαίρετη από κάθε άποψη και στήνει ένα αξέχαστο σύμπαν γεμάτο λεπτομέρειες: οι δύο φίλοι ανακάλυψαν την αξία και τον ρόλο κάθε πλάσματος στη φύση με αφορμή ένα αστείο ζουζούνι που συνάντησαν στον δρόμο τους, θυμήθηκαν το καφέ όπου γνωρίστηκαν και τη μηλόπιτα της γιαγιάς του Ζακομινούς, αναχωρούν μ’ ένα πλοίο τραγουδώντας «Κουράγιο, σύντροφοι» (άρα ήταν μετανάστες ή εξόριστοι; ), πολεμούν δίπλα σ’ έναν άοπλο στρατιώτη που τους έκανε να γελάνε και το είχαν τόση ανάγκη και τελικά, όταν ο Ζακομινούς θυμάται τι ήθελε να μοιραστεί με τον Πολικάρπ έρχεται τούμπα όλη η ιστορία και διαπιστώνουμε πως όλα αυτά δεν είναι μόνο πολύτιμες αναμνήσεις αλλά και τα γερά θεμέλια της φιλίας τους.
Για την εικονογράφηση δεν υπάρχουν λόγια. Η Rebecca Dautremer που έγραψε και το κείμενο ζωγραφίζει απίθανους πίνακες σε κάθε σελίδα γεμάτους χρώματα, λεπτομέρειες, τολμηρές προοπτικές και οπτικές γωνίες και παίζει με το μάτι του αναγνώστη. Όταν μπαίνουμε στην καθαυτή ιστορία, ακολουθείται ένα ευφυές μοτίβο: ξεκινάμε με τους δύο φίλους που σκέφτονται, συνεχίζουμε με ένα εξαίσιο αισθητικά σαλόνι σχετικό με την εκάστοτε ιστορία, προχωράμε με το κείμενο και τη συνοδευτική εικόνα κι επιστρέφουμε στους δύο φίλους, οι οποίοι όμως έχουν αλλάξει πλευρό (στρίβουν αριστερά, δεξιά, μπροστά και πίσω) ενώ η καρέκλα του ταύρου Πολικάρπ αρχίζει να καταρρέει από το βάρος του! Εκπληκτικοί πίνακες ζωγραφικής στολίζουν το κείμενο και τους χάζευα για ώρες, θαυμάζοντας τις λεπτομέρειες, την τολμηρή ματιά, τον άψογο συνδυασμό σουρεαλισμού και πραγματικότητας και μελετώντας προσεκτικά το ζωόμορφο περιβάλλον των δύο φίλων. Ο κήπος στο πρώτο δισέλιδο είναι μι υποδειγματική σπουδή στην αντίθεση φωτός και σκιάς, ο φωτισμός και οι φωτοσκιάσεις υποδειγματικές και φυσικά οι λεπτομέρειες είναι εντελώς απρόσμενες: δείτε πώς είναι ντυμένο το κοτοπουλάκι στο καφέ της Ζολιέτ, απολαύστε το χορταστικό δισέλιδο με τα ζώα στην αποβάθρα (πόσα διαφορετικά στιγμιότυπα μέσα σε μια εικόνα, πόσα διαφορετικά ζωόμορφα πρόσωπα, τι προοπτική!), προσέξτε την ανάγλυφη σχεδόν ανάγκη για ξεκούραση σε συνδυασμό με τον φόβο για τον εχθρό στη σκηνή των χαρακωμάτων και δακρύστε με την τελευταία εικόνα-επιτομή των όσων διαδραματίστηκαν στο βιβλίο.
«Κάτι καταπληκτικό» προσπαθεί να θυμηθεί ο Ζακομινούς στον φίλο του, τον Πολικάρπ, κι έτσι ξεκινάει ένα εκπληκτικό ταξίδι φιλίας, αυτογνωσίας και αγάπης που επισφραγίζεται από μια μεγάλη αποκάλυψη. Μήπως τελικά δεν έχει σημασία αν θα θυμηθεί ο φίλος μας ή όχι αλλά πώς θα εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε στη ζωή μας και μας ολοκληρώνουν ως χαρακτήρες και προσωπικότητες; Ένα βιβλίο-δώρο ζωής.