Για το νέο και φιλόδοξο χρηματιστή του Σίτι Μαρκ Φέρφαξ, η εικονική πραγματικότητα είναι ένας εντελώς άγνωστος χώρος, παρά το γεγονός ότι ο αδερφός του Ρίτσερντ έχει δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες σ’αυτό τον τομέα. Η τεχνολογία που έχει αναπτύξει αξίζει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια και αποτελεί μήλο της έριδας για πολλούς βιομηχανικούς κολοσσούς ανά τον κόσμο. Όμως τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχει αρχίσει ένα βρόμικο παιχνίδι εναντίον της Φερσίστεμς, με αποτέλεσμα η τιμή των μετοχών της να πέφτει αδικαιολόγητα και η εταιρεία να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Και ξαφνικά, ο Ρίτσαρντ δολοφονείται. Η ευθύνη να συνεχίσει το έργο του πέφτει στον Μαρκ, που από τη μια στιγμή στην άλλη μπλέκεται σε έναν κόσμο που ελάχιστα καταλαβαίνει και όπου δεν εμπιστεύεται κανέναν. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Εικονική πραγματικότητα: ώρα μηδέν
Τίτλος πρωτοτύπου Trading reality
Συγγραφέας Michael Ridpath
Μεταφραστής Πητ Κωνσταντέας
Κατηγορία Περιπέτεια
Εκδότης Bell (εξαντλημένο στον εκδότη)
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Καλό θριλεράκι, στα χνάρια της αγγλικής λογοτεχνίας-θρίλερ. Μαθαίνουμε για την εικονική πραγματικότητα και για τα υπέρ και τα κατά της χρήσης της. Πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι για το κτίσιμο του σπιτιού και πόσο επιβλαβής αν ξεχαστούμε μέσα στον κόσμο αυτόν και έτσι δυσκολευτούμε να ξαναζήσουμε στον πραγματικό κόσμο. Ένα μεγάλο μειονέκτημα είναι οι πάμπολλοι όροι που χρησιμοποιεί (κυρίως χρηματο-οικονομικοί, μιας και ο πρωταγωνιστής είναι μεσίτης ή κάτι άλλο που δεν κατάλαβα). Ειδικά στο 1ο κεφάλαιο έχουμε βομβαρδισμό. Και δευτερευόντως τους τεχνικούς όρους. Δηλαδή αν αγνοήσει κανείς αυτά τα εμπόδια ίσως απολαύσει ένα καλό κι αξιοπρεπές θριλεράκι. Με φόντο τη Σκωτία και τις διεθνείς συνεργασίες της εταιρείας εικονικής πραγματικότητας μας αποκαλύπτονται τα μυστικά που κρύβονται πίσω από το χρηματιστήριο αξιών και τη δίψα για λεφτά. Μια εταιρεία που αξίζει πολλά όταν προωθήσει στην αγορά το μυστικό της σχέδιο και φυσικά αυτό δεν συμφέρει κάποιους, που εποφθαλμιούν να την αγοράσουν πάση θυσία. Μου άρεσε το τέλος και ο τρόπος που παραδέχεται την ενοχή του ο ένοχος!