Η Ζωή αποφασίζει να ξεφύγει από τις αναμνήσεις της. Παίρνει απόσπαση στην Πόλη. Η ζωή γίνεται πάλι ελκυστική. Όμως όλες οι μέρες του χρόνου δεν είναι ίδιες. Ξαφνικά η ισορροπία των πραγμάτων ανατρέπεται. Ο «Τύπος» τής προτείνει μια επικίνδυνη αποστολή. Το ταξίδι στην Αντάλια – στο νότο – είναι ρίσκο, αλλά της αρέσει… Αργότερα, κυνηγημένος από τα δικά του αδιέξοδα, φτάνει κι ο Θράσος στην Πόλη. Γίνονται αχώριστοι φίλοι. Ζουν τις νύχτες τους με ένταση. Άστρα πέφτουν στις ακτές του Βοσπόρου… Ο «Τύπος» διατάζει να φύγουν ξανά. Και οι δύο. Το ταξίδι στις τουρκικές ακτές του Αιγαίου, μεγάλο. Ο κίνδυνος, μια πρόκληση που απολαμβάνουν. Στο Μποντρούμ, ο Τζιχάν τούς σώζει την τελευταία στιγμή. Στη Σμύρνη αποκοιμίζουν τους διώκτες. Στο Αϊβαλί, μέσα στο χαμάμ, γίνεται η ανταλλαγή… Η ραστώνη της ζωής τους διαλύεται. Ο κύκλος κλείνει στην Πόλη. Το μυστήριο επιτέλους λύνεται. Περνώντας τον Έβρο, γυρίζουν πάλι τα φαντάσματα του παρελθόντος… (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Η ανατολική εποχή
Συγγραφέας Αλέκος Κιτζίρης-Σταματιάδης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Κέδρος
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Δεν ξέρω πού να το κατατάξω. Στα αισθηματικά; Στα κατασκοπικά; Το βιβλίο έχει μια δική του ταυτότητα και την ικανότητα να ξεφεύγει και να καταστρατηγεί κάθε φόρμα γραφής στην οποία ίσως κάποιος το εντάξει. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ή δε μου άρεσε, με έχει βάλει σε σκέψεις πάντως. Η πλοκή λίίίγο ακραία: γυμνάστρια με απόσπαση στην Πόλη για να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή της, γνωρίζει τον Πρόξενο της Ελλάδας που την επιλέγει για κατάσκοπο του δικτύου κατασκοπείας των Ελλήνων στην Ανατολή! Χωρίς να μπλέκει κομμουνισμούς, πυροβολισμούς και τρελά ακραία πράγματα ρέει σχετικά καλά. Βοηθάνε και οι κοφτές, σύντομες προτάσεις που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Ποιος είναι μαζί μας και ποιος είναι εναντίον μας; Επίσης αυτό που με μπέρδεψε και δεν ξέρω αν ήταν απαραίτητο ήταν η ομοφυλοφιλία του Θράσου, του νέου δασκάλου που γνώρισε τη Ζωή και συνεργάστηκε μαζί της κατ’ εντολήν του Προξένου. Έχουμε δύο ασύνδετες σκηνές λάθρας ομοφυλοφιλίας, ωραία δοσμένες (όπως και κάθε ερωτική σκηνή στο βιβλίο) αλλά σε τι εξυπηρετούν;
Σχετικά πρωτότυπο μυθιστόρημα κυρίως γιατί δεν θεωρείται κακέκτυπο κατασκοπικού βιβλίου ούτε άλλο ένα άρλεκιν. Επίσης έχω αντιρρήσεις ως προς τις εικόνες της Κωνσταντινούπολης που περιγράφονται, οι οποίες δεν έχουν σχέση με την πόλη που γνώρισα εγώ. Το βιβλίο όμως εκτυλίσσεται στη δικτατορία του Οζάλ αρχές του ’80 οπότε σίγουρα άλλαξαν πολλά από τότε. Και φυσικά ξεχωριστή θέση κατέχουν οι «ταξιδιωτικές σημειώσεις» σε Πόλη, Άγκυρα, Σμύρνη, Τσεσμέ, περπάταγα μαζί με τον συγγραφέα σε μνημεία, τοπία, εικόνες και μυρωδιές. Γνωστά και άγνωστα σημεία της Πόλης και της Ανατολίας, άνθρωποι και παρέες, δοτικότητα και κέφι. Αυτά ναι είναι αναμνήσεις που συγκέντρωσα κι εγώ σε αυτό το ταξίδι και θα με συντροφεύουν για πάντα.