Ένας άντρας κείτεται νεκρός τοποθετημένος σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Τα πρώτα ίχνη δείχνουν αυτοκτονία, σύντομα όμως ο αστυνόμος Πέτρος Ελευθεριάδης του Τμήματος Ανθρωποκτονιών διαπιστώνει πως πρόκειται για δολοφονία. Τα πτώματα αυξάνονται, ο χρόνος τελειώνει και κάποιος έχει ένα καλά στημένο σχέδιο στο μυαλό του. Θα καταφέρει ο Ελευθεριάδης να βρει την άκρη σε αυτό το μπλεγμένο κουβάρι;
Βιβλίο Στο μάτι του ταύρου
Συγγραφέας Δώρος Αντωνιάδης
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Πρόκειται για την πρώτη υπόθεση του αστυνόμου Ελευθεριάδη και περιέχει σε ικανοποιητικό βαθμό όλα τα εχέγγυα ενός καλού
αστυνομικού μυθιστορήματος. Γρίφοι, ανατροπές και κλιμακούμενη πλοκή δε με άφησαν σε ησυχία και προσπαθούσα να καταλάβω τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα θύματα. Οι εγκυκλοπαιδικές αναφορές σε μαθηματικά προβλήματα και επιστήμονες με βοήθησαν να καταλάβω τι γίνεται στο μυαλό του δολοφόνου και δεν κουράστηκα από την παράθεσή τους. Το Ξυράφι του Όκαμ, η κατοπτρική γραφή, η ακολουθία Φιμπονάτσι και άλλα παίζουν τον ρόλο τους στην ιστορία κι έρχονται στο φως σταδιακά, συμπληρώνοντας κάθε φορά κι ένα διαφορετικό κενό. Με βοηθό τον Νίκο Αθανασίου που θα πάρει τη θέση του όταν οριστικοποιηθεί η παραίτησή του, ο Ελευθεριάδης αγωνίζεται να βρει τον δολοφόνο.
Ο ήρωας του βιβλίου μόλις υπέβαλε την παραίτησή του, εκπλήσσοντας τους πάντες στη δουλειά του. Γιατί είναι ψυχρός τελευταία με τη γυναίκα του και απόμακρος με τα παιδιά του; Τι αποφάσεις πήρε; Βήμα προς βήμα παρακολουθούμε μαζί με την επίλυση της υπόθεσης τη διάλυση του γάμου του με την Ελπίδα, τα νεύρα, τον θυμό, τα όρια στα οποία έφτασε η Ελπίδα εδώ και καιρό. Μήπως λοιπόν αυτή η υπόθεση, κι ας είναι η τελευταία, αποτελέσει τη θρυαλλίδα για ριζικές αποφάσεις; Τα μαθηματικά είναι η μεγάλη αγάπη του αστυνόμου αλλά η δουλειά του δεν τον άφησε να ολοκληρώσει τις αντίστοιχες σπουδές, ήρθε έπειτα κι η Ελπίδα στη ζωή του κι όλα άλλαξαν οριστικά. Αγαπάει επίσης τις μηχανές, κάτοχος ο ίδιος μιας Ζ1000 που περιγράφεται παραστατικά και μεταδίδει την αίσθηση της ταχύτητας και του κινδύνου. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε την κατά τρία χρόνια μικρότερη αδελφή του Πέτρου, Άννα, η οποία είναι παντρεμένη με τον Μανόλη, τον καλύτερο φίλο του. Η μητέρα του ήταν πρόσφυγας από την Μπιάφρα κι έφτασε έγκυος στην Ελλάδα. Ο Μανόλης είναι καλοσυνάτος, έξυπνος και δυνατός, καταφέρνοντας να επιβιώσει με την έξαρση του ρατσισμού και την ξενοφοβία. Το ζευγάρι έχει κι αυτό τον δικό του ρόλο στο μυθιστόρημα, εμπλουτίζοντας έτσι την πλοκή.
Τα κεφάλαια πότε μας φέρνουν στο παρόν και πότε μας γυρνάνε είκοσι χρόνια πριν, ξεδιπλώνοντας δυο παράλληλες ιστορίες φαινομενικά αταίριαστες, οι οποίες όμως θα κουμπώσουν απροσδόκητα στο κατάλληλο σημείο. Στη Θεσσαλονίκη του χτες λοιπόν ξεδιπλώνεται η ζωή του ψυχολόγου που δολοφονήθηκε, η φοιτητική του ζωή, το στέκι του όπου έπαιζε βελάκια, πώς έμπλεξε με μια μυστηριώδη υπόθεση χάρη σ’ έναν περίεργο τύπο που του φορτώθηκε ξαφνικά και με μια Ελένη. Καμάρα, Εστία, Εγνατία και άλλα σημεία της πόλης δίνουν τον παλμό της φοιτητικής ζωής της συμπρωτεύουσας και παρακολουθούμε ένα περίεργο παιχνίδι για γερούς λύτες. Στα θετικά της γραφής είναι οι λεπτομερείς αλλά όχι κουραστικές περιγραφές των τόπων του εγκλήματος ώστε να έχουμε πλήρη εικόνα (μέχρι και σχεδιαγράμματα υπάρχουν!), η γρήγορη δράση, οι κινηματογραφικές σχεδόν σκηνές και οι ενδιαφέρουσες παρομοιώσεις («Το στομάχι μου γουργουρίζει σαν 72άρι παπάκι με μανιβέλα που δεν παίρνει μπροστά»), στοιχεία που συγκροτούν ένα καλό ελληνικό νουάρ.
Το μυθιστόρημα «Στο μάτι του ταύρου» είναι το πρώτο της σειράς περιπετειών με ήρωα τον αστυνόμο Πέτρο Ελευθεριάδη και η αρχή μιας ιστορίας που βελτιώνεται από βιβλίο σε βιβλίο, με τους χαρακτήρες να εμφανίζονται και να αποσύρονται κάθε φορά, δημιουργώντας ένα ελκυστικό και ενδιαφέρον για τον αναγνώστη σύμπαν. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα το βρήκα λίγο πιο αδύναμο από τα επόμενα αλλά ας μην ξεχνάμε πως ήταν η πρώτη εμφάνιση του συγγραφέα. Γι’ αυτόν τον λόγο και δεν επηρεάστηκα αρνητικά από την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του ενόχου, τα κίνητρα του οποίου έδειχναν αληθοφανή αλλά εμένα δε με έπεισαν ούτε από την εμφάνιση ενός από μηχανής θεού που μπερδεύει τις εξελίξεις ώστε να οδηγηθούμε στο ανατρεπτικότατο (προσωρινό) τέλος. Μαθηματικά λοιπόν και αστυνομικό μυστήριο με γρίφους, τι καλύτερο για ξενύχτι;