«Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα», της Μεταξίας Φιλιππάτου, εκδ. Γραφή

Στα τέλη του 19ου αιώνα στην ελληνική επαρχία ήταν δύσκολα τα πράγματα. Μια οικογένεια λοιπόν μετακομίζει από την Κέρκυρα στον Βόλο για δουλειά κι όταν σκοτώνεται ο πατέρας μια σειρά από γεγονότα αναγκάζουν τη μητέρα να δεχτεί μια πρόταση για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τι θα συμβεί εκεί; Πώς θα επιβιώσει μια γυναίκα μόνη με τέσσερα παιδιά; Πώς θα την υποδεχτεί η ελληνική κοινότητα;

Βιβλίο Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα 
Συγγραφέας Μεταξία Φιλιππάτου
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Γραφή
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής

Η Μεταξία Φιλιππάτου έγραψε με ενάργεια και παραστατικότητα το χρονικό της προγιαγιάς της, Γιαννούλας, που προσπάθησε να μεγαλώσει τα παιδιά της με αυταπάρνηση, ενδιαφέρον και ηθικές αρχές. Κέρκυρα, Πειραιάς, Βόλος, Αλεξάνδρεια και Κάιρο είναι οι τόποι που υποδέχτηκαν τους Πουλάτους και φιλοξένησαν τις ελπίδες, τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις χαρές και τις λύπες τους. Ανατροπές και εμπόδια, δυσκολίες και λύσεις, φροντίδα και υποστήριξη μπροστά σε δυσάρεστα γεγονότα, αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν για το καλό των παιδιών κι ας αποδειχθούν λάθος καταγράφονται ακριβοδίκαια και ζωντανεύουν με ρεαλισμό τις συνθήκες ζωής εκείνης της εποχής.

Η Γιαννούλα και ο Αναστάσης αποφασίζουν ν’ αφήσουν τους Λιαπάδες της Κέρκυρας και να μετακομίσουν στον Βόλο, όπου ο Αναστάσης έχει βρει δουλειά στους σιδηροδρόμους Θεσσαλίας. Έχουν τέσσερα παιδιά, τον Σπύρο, με μια λογική που τον κάνει να μοιάζει μεγαλύτερος από την ηλικία του, την ανέμελη Κατίνα που παίρνει εύκολα αποφάσεις, την εσωστρεφή και συγκρατημένη Αγγελική, τον ατακαδόρο, γελαστό και αεικίνητο Γιώργο και ένα μωρό. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε δύσκολες συνθήκες αλλά σε χαρούμενο και ελπιδοφόρο περιβάλλον, γεμάτα αγάπη από τους γονείς τους που τα νουθετούν όσο μπορούν καλύτερα: «Να αγαπάμε τα βιβλία και τους καλούς ανθρώπους και να μην τσακωνόμαστε». Μεγαλώνουν απλά αλλά αυστηρά και ταυτόχρονα γλυκά και προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Δύο χρόνια μετά, που πλέον έχουν στήσει καλά το νοικοκυριό τους, Ο απρόσμενος θάνατος του Αναστάση αναγκάζει τη χήρα γυναίκα του να πάρει τα παιδιά της και να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο, με τη φροντίδα της Εταιρείας Σιδηροδρόμων που στέλνει εκεί ανθρώπους έμπιστους και φροντίζει να μορφωθούν τα παιδιά τους. Έτσι η Γιαννούλα ακολουθεί έναν μεγάλο αγώνα δρόμου, με δύσκολες αποφάσεις που οφείλει να πάρει εκείνη και μόνο, μια γυναίκα που δεν πρόλαβε να θρηνήσει τον άντρα της γιατί δόθηκε στην έγνοια και στη φροντίδα των παιδιών της. Πρέπει να σταθεί όρθια και καμαρωτή, χωρίς ίχνος στενοχώριας ή αμφιβολίας, θα τα καταφέρει άραγε;

Η συγγραφέας καταγράφει σχεδόν βήμα προς βήμα τα δύσκολα ταξίδια της οικογένειας μεταξύ Κέρκυρας και Βόλου, στα οποία πηγαινοέρχονται με διάφορες αφορμές, και φυσικά το ταξίδι προς την Αλεξάνδρεια με το πλοίο. Δεν επιλέγει δηλαδή να μας παρουσιάσει την οικογένεια του βιβλίου της στον έναν τόπο και στον άλλον αλλά τους δίνει χώρο και χρόνο κάθε φορά, όσο διαρκεί η εκάστοτε μετακίνησή τους, να εκφράσουν τους δισταγμούς, τις αμφιβολίες, τους φόβους και τις ελπίδες για το τι θα συναντήσουν και τι θα βιώσουν κάθε φορά. Σε όλες τις απαραίτητες μετακινήσεις της οικογένειας ως την τελική απόφαση η συγγραφέας έχει και κάτι διαφορετικό να τονίσει, να δείξει, να αναφέρει, όπως την κούραση του ταξιδιού, τις στάνες που φιλεύουν γάλα τα παιδιά, τα πανδοχεία κλπ. Έτσι ξεπηδάει η ελληνική επαρχία των τελών του 19^ου αιώνα, με την απλότητα, τη φιλοξενία της, τη φτώχεια της, τις δυσκολίες της. Διάφορες και ποικίλες μικροπεριπέτειες, γνωριμίες με χαρακτήρες που θα συναντήσουμε αργότερα, μικρές εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για το κάθε μέρος και πολλά άλλα, όλα δοσμένα με συντομία και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, κάνουν το κείμενο ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος.

Στην Αίγυπτο, αρχικά στην Αλεξάνδρεια και μετά στο Κάιρο, η οικογένεια της Γιαννούλας ριζώνει για τα καλά, κάνει φιλίες και απλές γνωριμίες, περνά δύσκολες αλλά χαρούμενες στιγμές, ώσπου μια νέα αλλαγή θα τους φέρει αντιμέτωπους με νέες αποφάσεις. Αρχικά, η οικογένεια Πουλάτου μένει με το ζεύγος Γιάννη και Ελένης Παντελίδη, εκείνος φιλόλογος και εκείνη νηπιαγωγός, αποσπασμένοι από την Ελλάδα. Περπατάμε μαζί τους στην προκυμαία, στις εκκλησίες, στα αρχοντικά σπίτια της πόλης, στην Τοσιτσαία Σχολή. Μια λίστα με πληθώρα αλλαγών, πάντα προς το καλύτερο, πέφτει βαριά στους ώμους της Γιαννούλας μέχρι να τα βάλει όλα σε μια σειρά, οι Παντελίδηδες θέλουν τα παιδιά της κι αυτά να μπουν σε μια τάξη, να δουλέψουν ή / και να σπουδάσουν, να κάνει κι η Γιαννούλα κάτι στο σχολείο ή να μάθει κέντημα στις φίλες της Ελένης στις ζουρ φιξ της. Κι έρχεται το Κάιρο στις ζωές τους, με την Αχιλλοπούλειο και την Αμπέτειο και άλλα ευαγή ιδρύματα να αντικατοπτρίζουν τον πλούτο αλλά και το ενδιαφέρον των Ελλήνων της χώρας για τη μόρφωση και την ευζωία.

Το μυθιστόρημα «Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα» είναι μια γλυκόπικρη αφήγηση γεμάτη χαρές και λύπες μιας μονογονεϊκής οικογένειας που προσπαθεί να επιβιώσει σε μια εποχή σκληρή αλλά γεμάτη αγάπη και ελπίδα για το μέλλον. Αγαθότητα, αλληλεγγύη, καλοσύνη κυριαρχούσαν τότε και τα γνωρίζει η Γιαννούλα στις προσπάθειές της να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της μόνη μετά τον θάνατο του συζύγου της. Απλή μα δυνατή γραφή, με παραστατικότητα και ενάργεια, λιτή αφήγηση που αφήνει τις σκηνές να ζωντανέψουν ολοκάθαρα μπροστά στον αναγνώστη, διεισδυτικά ψυχογραφήματα και αγνά συναισθήματα πλουτίζουν το κείμενο. Μέσα από τα μάτια των μεγάλων μα κυρίως των παιδιών καταγράφονται τα όνειρα, οι ελπίδες και οι προσδοκίες όλων ενώ οι απανωτές ανατροπές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο ως την τελευταία σελίδα.