Γιαννούλα, Ιωάννα, Άννα. Τρία ονόματα για μία γυναίκα. Μία ψυχή, χίλιες πληγές. Άλλες στάζουν πίκρα κι άλλες ελπίδα. Κυλούν στα ρυάκια της ζωής της Άννας, ανάμεσα στις χαρές και στις λύπες, στην απογοήτευση και στο δόσιμο, στην εκπόρνευση και στη χαρά. Ένας εκπληκτικός χαρακτήρας, ολοκληρωμένος, δυναμικός, αποφασισμένος. Η Άννα του Παύλου Ανδριά.

Όταν το τρένο φεύγει για το τελευταίο νυχτερινό δρομολόγιο, ο σταθμός ερημώνει και τα φώτα χαμηλώνουν. Ο Παύλος εργάζεται στο καφενείο του σταθμού για τα προς το ζην. Δεν μπορεί να φανταστεί πόσο θα αλλάξει η ζωή του. Σε εκείνο το σημείο, εκείνες τις ώρες, η ζωή βγάζει τη μάσκα της και ξαπλώνει θρασύδειλα γυμνή […]

Όλα ήταν καλά κρυμμένα πίσω από τα σύννεφα της “ψυχής” και κανείς δεν ήθελε να δει τι ήταν πίσω από αυτά… Δυο διαφορετικοί άνθρωποι, αιχμάλωτοι των καταστάσεων και θύματα της κάθε επιθυμίας του δυνατού “βιαστή – εκβιαστή”, έσπασαν τα δεσμά τους. Ο Αλέξανδρος, τόλμησε και έκανε την υπέρβαση, όσο κι αν η μοίρα τον πήγαινε […]