Ένα σχετικά στατικό μυθιστόρημα, χωρίς πολλές εξελίξεις και ανατροπές, το οποίο όμως τονίζει με μοναδικό τρόπο την κραυγή αγωνίας μιας γυναίκας για την άδικη αιματοχυσία των πολέμων και ταυτόχρονα γράφει με αυστηρό και αντικειμενικό τρόπο για την τουρκική κουλτούρα και για τη θέση της Τουρκίας στην Ευρώπη γενικότερα.
Η σειρήνα του υπερωκεάνιου ήρθε να διακόψει τις σκέψεις της. Το καράβι έφευγε. Ποιος αποφάσιζε, αλήθεια, για λογαριασμό της Χρύσας όταν άφηνε τον Αλέκο, τον άντρα που αγαπούσε, για να μεταναστεύσει στην Αυστραλία; Ένα επεισόδιο, μια παρεξήγηση. Kαι ποιος αποφάσιζε όταν, δέκα χρόνια αργότερα, έπαιρνε κι εκείνος το δρόμο για την Αυστραλία; Σίγουρα όχι ο ίδιος. Αποφάσιζε μήπως η […]
Ο Άρης μετακομίζει στην Αθήνα από τη στιγμή που ο πατέρας του πήρε προαγωγή στη δουλειά του. Μένει με τους γονείς του σε μια ανακαινισμένη πολυκατοικία στο κέντρο, στο ρετιρέ, με μια σοφίτα που αν την καθαρίσει ο Άρης θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί ως αποκλειστικά δικό του χώρο. Έτσι το παιδί πέφτει με τα […]