«Τρομοκράτες του ονείρου», του Δαμιανού Χατζημηνά, εκδ. Κέδρος
Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής. Την κεντρική ιδέα την παρακολουθείς άνετα. Το γράψιμο δε σε ξενίζει, δίνονται πρόσωπα και καταστάσεις αληθοφανή. Όμως η ποιητικότητα του όλου εγχειρήματος και τα σκόρπια κεφάλαια στο τέλος του βιβλίου που περισσότερο μπερδεύουν παρά ξεκαθαρίζουν το φινάλε της περιπέτειεας με δυσκόλεψαν αρκετά.