Η μαγική ιστορία της Εσπεράντσα είναι ένα ύμνος στη μητρική αγάπη. Όταν ο αγαπημένος της άγιος εμφανίζεται μπροστά της για να της πει ότι η κόρη της η Μπλάνκα δεν πέθανε ,όπως της λένε στο νοσοκομείο, αλλά είναι ζωντανή και μάλλον έχει πέσει θύμα εκμετάλλευσης παιδικής πορνείας. Η Εσπεράντσα ξεκινάει αποφασισμένη να βρει την κόρη της, μια οδύσσεια στα πορνεία από το Μεξικό μέχρι το Λος Άντζελες. Ένα ταξίδι που θα είναι καθοριστικό για την ζωή τόσο της όμορφης μάνας όσο και της κόρης.(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Το εικονοστάσι της Εσπεράντσα
Τίτλος πρωτοτύπου Santitos
Συγγραφέας Maria Amparo Escandon
Μεταφραστής Πόλυ Μοσχοπούλου
Κατηγορία Χιούμορ / Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ωκεανίδα (εξαντλημένο στον εκδότη)
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Η αστεία εκδοχή:
Μια γυναίκα ξαφνικά βλέπει στον φούρνο της κουζίνας της έναν άγιο που της αποκαλύπτει ότι η κόρη της ζει. Βαθιά θρησκευόμενη παίρνει τους αγίους της, τα κομποσκοίνια της, τα αγαλματάκια της κι αρχίζει να ψάχνει στα πορνεία της περιοχής της κάνοντας την πόρνη, σίγουρη ότι η κόρη της έχει πέσει θύμα μαστροπών. Φτάνει ακόμη και στο σημείο να περάσει λαθραία τα σύνορα για να την ψάξει στο Λος Άντζελες σε μεγαλύτερης εμβέλειας και χρηματικής πληρωμής πορνεία. Τελικά γνωρίζει κι ερωτεύεται έναν παλαιστή του κατς που αποφασίζει να τα παρατήσει όλα για χάρη της.
Η σοβαρή εκδοχή:
Η Εσπεράντσα Ντίας, φτωχή μεροκαματιάρισσα, ζει στο Τλακοταλπάν της Βέρακρουζ (Μεξικό) και προσπαθεί να συνέλθει από τον θάνατο της κόρης της, Μπλάνκα, μετά από εγχείριση ρουτίνας (χήρα η Εσπεράντσα εδώ και δώδεκα χρόνια). Απλή, σεμνή, ταπεινή, με στοιχειώδεις γραμματικές γνώσεις, συγκατοικεί με την κολλητή της και βλέπουν σαπουνόπερες. Θρήσκα, απλοϊκή, εύπιστη, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της (άλλον άντρα δεν ξανακοίταξε). Τα “κρίματά” της τα εξομολογείται στον ιερέα της εκκλησίας της, που έχει εξομολογήσει κι αν έχει εξομολογήσει γυναίκες και άντρες. Εκείνη την ημέρα όμως η ζωή του ανατρέπεται: η Εσπεράντσα είδε στον λιγδιασμένο, βρώμικο φούρνο της κουζίνας της τον Σαν Χούδας Ταδέο, τον άγιο για τις απελπιστικές καταστάσεις. Ο οποίος άγιος της αποκάλυψε ότι η κόρη της ζει!!!
Και από δω ξεκινάνε όλα: ο ιερωμένος μένει άφωνος, προσπαθεί να τη συνετίσει, η Εσπεράντσα όμως δεν ακούει τίποτα (στη συνέχεια, σταδιακά, ο ιερέας θα αρχίσει να αγαπά και σαρκικά τη γυναίκα αυτήν, που χρειάζεται σωστή καθοδήγηση και όχι χαζά οράματα, όμως παραμένει πιστός στον ιερατικό του όρκο κι ανακουφίζεται όταν….αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια).
Δίνοντας ίσως προσωποποίηση στις ελπίδες της και μια διέξοδο στη στενοχώρια της, συμπεραίνει αυθαίρετα ότι η κόρη της απήχθη από κύκλωμα παιδεραστίας κι αρχίζει τις έρευνες. Είναι απίστευτες οι περιπέτειες που ζει η Εσπεράντσα, είναι απίστευτος ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο, το οποίο ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στη θλίψη και στο γέλιο, δηλαδή όταν μια φτωχή, σχεδόν αγράμματη και λαϊκή (με την καλή έννοια) γυναίκα, φορτωμένη με ένα σωρό αγίους, οσίους, κομποσκοίνια και τάματα έρχεται αντιμέτωπη με τον δύσκολο και σκληρό κόσμο της μεξικανικής και της αμερικανικής αργότερα νύχτας κι όμως ξεφεύγει χωρίς να τη βιάσουν ή να την τραυματίσουν ή να τη σκοτώσουν, ε είναι αξιοθαύμαστο πράγματι! Ειδικά στο σημείο που κάθε τρεις και λίγο προσεύχεται και σε διαφορετικό άγιο ανάλογα με την περίσταση (“Όταν η Εσπεράντσα έπεσε από το ποδήλατο…ευχαρίστησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ, προστάτη των δρόμων…όταν πέτυχε η δύσκολη συνταγή με τα γεμιστά καβούρια…ευχαρίστησε τον Σαν Πασκουάλ Μπαγιόν, προστάτη των μαγείρων και των νοικοκυρών…Όταν η γάτα της χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και τη γλύτωσε, η Εσπεράντσα ευχαρίστησε τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, προστάτη των ζώων…Όταν βρήκε το μενταγιόν που της είχε χαρίσει ο Χοσέ Λουίς…ευχαρίστησε τον Σαν Παφνούκιο, προστάτη των χαμένων ανθρώπων και πραγμάτων. Τώρα έπρεπε να ευχαριστήσει τη Σάντα Αρτέλια, προστάτιδα των θυμάτων απαγωγής”-σελ. 126-127) δε γίνεται να μη χαμογελάσεις με την ταπεινή και απλοϊκή ζωή ή να μην ξεκαρδιστείς στα γέλια με αυτούς τους φτωχούς, βαρεμένους Μεξικανούς που η ζωή τους είναι οι σαπουνόπερες.
Πάρα πολύ καλό βιβλίο, με ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα, που ειλικρινά δεν ξέρω αν η συγγραφέας σατιρίζει την απλοϊκότητα και την ευπιστία των συμπατριωτών της ή με άξονα και δύναμη ακριβώς αυτήν την πίστη τους σε όλους τους αγίους μάς δείχνει ότι υπάρχει δύναμη και θέληση κι αυτή υπάρχει μέσα μας και χάρη σε αυτήν όλα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και να υλοποιηθούν. Με πολύ ωραία μηνύματα ανάμεσα στις γραμμές, με ανατροπές και ένα έντονο ενδιαφέρον για την εξέλιξη της ιστορίας, δύσκολα θα αφήσετε αυτό το βιβλίο από τα χέρια σας. Βασικά στην αρχή το αντιμετώπισα με σκεπτικισμό, σκεφτόμουν όπως τα έγραψα στην αστεία εκδοχή πιο πάνω, το γράψιμο όμως, που είναι τόσο προφορικό και λογοτεχνικό ταυτόχρονα, με καίριες παρατηρήσεις και εξελίξεις, με καταπληκτική σκιαγράφηση ολοκληρωμένων χαρακτήρων, είναι και Ωκεανίδα, ε λέω δε γίνεται, κάπου θα καταλήξει. Κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι μάνα και ως πού είσαι διατεθειμένη να φτάσεις για το παιδί σου!