Ένας άλλος τίτλος του μυθιστορήματος του Πέτρου Μάρκαρη θα μπορούσε να είναι Ο αστυνόμος Χαρίτος στην Πόλη. Ο Χαρίτος και η Αδριανή αποφασίζουν να εγκαταλείψουν για λίγο την Αθήνα και να πάνε εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη. Θαυμάζουν τα αξιοθέατα και την πολίτικη κουζίνα αλλά, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τον αστυνόμο Χαρίτο, η χαρά του δε διαρκεί πολύ. Μια ηλικιωμένη γυναίκα από τον Πόντο, που ζει στη Δράμα, επιστρέφει μετά από χρόνια στα πάτρια εδάφη και αρχίζει να σκοτώνει. Ο Χαρίτος πρέπει να προλάβει τον επόμενο φόνο της, αλλά και να καταφέρει να συνεργαστεί με έναν Τούρκο αστυνομικό, τον Μουράτ, με τον οποίο τους «συνδέει» μια αμοιβαία καχυποψία. Η Κωνσταντινούπολη του Πέτρου Μάρκαρη μέσα από τα μάτια του αστυνόμου Χαρίτου. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο πικρία, σαρκασμό και νοσταλγία. Για πρώτη φορά ο Χαρίτος μακριά από την Αθήνα. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Παλιά, πολύ παλιά
Συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα / Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Γαβριηλίδης (εξαντλημένο στον εκδότη)
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε το στιλ του Μάρκαρη. Αστυνομικό με χιούμορ και κοινωνικές παρατηρήσεις που υποβόσκουν. Το θέμα του βιβλίου αρκετά πρωτότυπο. Μια ηλικιωμένη που κόβει βόλτες στην Πόλη και κλείνει παλιούς λογαριασμούς. Με αυτό το βιβλίο ένιωσα σα να με ξεναγούσε στα τουριστικά και στα απόκεντρα σημεία της Πόλης, στην ησυχία και στον κόσμο, στη φθήνια και στην ακρίβεια. Χωρίς να πατρονάρει, να αποκλείει ή να διδάσκει, περνά τα μηνύματά του για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για το χαρακτήρα των γειτόνων, για πραγματικές εικόνες των Σεπτεμβριανών και του 1964… Ο αστυνόμος Χαρίτος είναι τρισδιάστατος, αυθεντικός, γνήσιος. Μου αρέσει πάρα πολύ σα χαρακτήρας. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες στιγμές, με πραγματικές εικόνες ζωής. Σκηνές που είχα ζήσει κι εγώ στην Τουρκία το καλοκαίρι του 2008 και του 2009 ως προς τη φιλοξενία και την εξυπηρέτηση των Τούρκων. Υπάρχουν αλήθειες, δεν υπάρχει μισαλλοδοξία ή ρατσισμός κι είναι ένα αρκετά ευχάριστο μυθιστόρημα με λυτρωτικό και συγκινητικό τέλος. Θέλει να πει πολλά και δεν κουράζει στιγμή.