Οι εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφόρησαν δύο πολύ ενδιαφέροντα κοινωνικά μυθιστορήματα. Στο ένα επιστρέφουμε στην Αθήνα της μεταπολίτευσης και παρακολουθούμε τα όνειρα και τις ελπίδες τριών φίλων που αγωνίζονται να ξεκινήσουν τη ζωή τους με σωστές βάσεις και στο άλλο, που διαδραματίζεται μια δεκαετία αργότερα, γνωρίζουμε ακόμη μια ενδιαφέρουσα αντροπαρέα που σπουδάζει κι είναι μέλος της ΠΑΣΠ. Και στα δύο μυθιστορήματα οι αντίστοιχες εποχές ζωντανεύουν ωραία, οι χαρακτήρες ενδιαφέροντες και οι ιστορίες ανατρεπτικές.
Βιβλίο Μιχάλης Ανυφαντής
Συγγραφέας Ντίνος Πετράκης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Το μυθιστόρημα ξεκινάει με τη ζωή του Μιχάλη Ανυφαντή, σπουδαστή της ΠΑΣΠ τη δεκαετία του 1980 που ζει διάφορες 
καταστάσεις με τους φίλους του, Τάκη και Νίκο αλλά και με την αδερφή του, τη Μυρτώ και τους γονείς τους. Έρωτες και πάθη, εγωισμοί και προδοσίες, αδικίες και τιμωρία καταγράφονται αδρά και με στρωτή αφήγηση. Η ιστορία ξεκινάει με τη δεκαετία του 1980 που ζωντανεύει με πολλές λεπτομέρειες και αληθοφάνεια. Ουφάδικα και τηλεφωνικοί θάλαμοι, ντίσκο και μηχανές, ΠΑΣΟΚ και έγχρωμη τηλεόραση, τα τρόλεϊ με το χαρακτηριστικό κλακ κλακ τους, τα πάντα αναβιώνουν μέσω της καθημερινότητας των ηρώων. Εδώ οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα, στις συνήθειες, στα ονόματα, στα κόμικς, στα αντικείμενα και στα μαγαζιά-ορόσημο είναι πιο συχνή από τα επόμενα κομμάτια του βιβλίου και μάλιστα με μεγάλη δόση ρεαλισμού. Πολιτικές αντιπαραθέσεις, διαφορετικές έξοδοι (άλλοι στη Βαβέλ με τα κόμικς, άλλοι στο Seven + Seven), ποικίλα ακούσματα, ποιοτικός και διασκεδαστικός κινηματογράφος όλα συναποτελούν τα ακούσματα, τα ερεθίσματα και τα βιώματα του πρωταγωνιστή. Εξίσου πρωτότυπα δίνονται και οι ενδείξεις του χωροχρόνου, μιας και το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη που αντιστοιχούν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το έτος δίνεται με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά ενώ ο Μιχάλης Ανυφαντής μεγαλώνει, ωριμάζει και αλλάζει. ενώ ενδιάμεσα στο κείμενο ξεπηδάνε διάλογοι εν είδει χορικών αρχαίας τραγωδίας που δίνουν μια διαφορετικότητα στο μυθιστόρημα.
Βιβλίο Τρεις ευχές
Συγγραφέας Κώστας Γραμματικόπουλος
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Τρεις νέοι κάνουν από μιαν ευχή, ρίχνοντας ένα νόμισμα σε σιντριβάνι του Κορυδαλλού. Βρισκόμαστε αμέσως μετά τη Δικτατορία κι ο Στέφανος, ο Ανδρέας κι ο Βασίλης προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ο Στέφανος σπουδάζει χημικός, είναι ένας ονειροπόλος επαναστάτης και δεινός ρήτορας που παρασέρνει τον συνομιλητή του. Ο Ανδρέας είναι ασκούμενος δικηγόρος σε μεγάλο γραφείο, και κουβαλάει τραυματικές εμπειρίες που δεν τις ξεπέρασε ποτέ. Ο Βασίλης είναι μουσικός και παραδίδει μαθήματα σε ωδείο του Πειραιά και κατ’ οίκον, λάτρης των μπλουζ και των ρεμπέτικων, («έχουν μια κοινή πηγή, την απόγνωση», σελ, 23), ζει με τη δεκαεξάχρονη αδελφή του, Φένια, στο πατρικό τους στον Κορυδαλλό. «Ήταν ονειροπόλοι, ήθελαν ν’ αλλάξουν την κοινωνία και πίστευαν βαθιά μέσα τους ότι θα τα καταφέρουν» (σελ. 35). Οι τρεις αυτοί άντρες γνωρίζουν πρόσωπα και βιώνουν καταστάσεις που εμπλουτίζουν το κείμενο και σελίδα προς σελίδα μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στην καθημερινότητά τους.
Συναρπαστικός ρυθμός αφήγησης, διεισδυτικά ψυχογραφήματα και καλολογικά στοιχεία που κοσμούν το κείμενο («…ο ήλιος είχε ξεκινήσει ακάματος την εικοσιτετράωρη αποστολή του», σελ. 33), τονίζοντας και την ομορφιά μιας πόλης όπως η Αθήνα με λεπτομέρειες που σπάνια βλέπουμε, ξεχασμένες από την καθημερινότητα και τη βιασύνη των περαστικών. Αυτά τα όμορφα στοιχεία δίνουν αφορμή στον συγγραφέα να περιγράφει με συγκρατημένο λυρισμό και τις εναλλαγές των εποχών που προχωράνε τις ζωές των πρωταγωνιστών ένα βήμα παραπέρα, μάλιστα δε διστάζει να παρεμβαίνει στο κείμενό του («να πούμε και δυο λόγια γι’ αυτόν…», «ο πειρασμός παραμόνευε», «ας μεταφερθούμε λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά» κλπ.). Από την άλλη ίσως είναι αρκετά αναλυτικές οι περιγραφές της καθημερινότητας των ηρώων, κάτι που με έκανε να νιώθω σα να διαβάζω σενάριο: πού μπήκαν, τι έκαναν, τι κράτησαν, πώς έφυγαν ενώ κάποια ατοπήματα όπως η αδικαιολόγητη εναλλαγή από πληθυντικό ευγενείας σε ενικό κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης μεταξύ δικηγόρου και πελάτη ή η χρήση της λέξης «πανάκριβος» αντί «μονάκριβος» αδυνάτισαν λίγο τη ροή της αφήγησης. Το κλίμα της μεταπολίτευσης ζωντανεύει σωστά και απτά, ο συγγραφέας παραθέτει ονόματα γνωστών μαγαζιών για ρεαλισμό, καταγράφει ονόματα μουσικών και τίτλους τραγουδιών που σίγουρα θα ξυπνήσουν σε αναγνώστες της αντίστοιχης ηλικίας πολλές αναμνήσεις και γενικότερα αναβιώνει περιοχές όπως Νίκαια, Κοκκινιά, Κορυδαλλός, Πετράλωνα, Μοσχάτο, Μοναστηράκι με συναρπαστικές λεπτομέρειες.