Δύο πολύ ενδιαφέρουσες συλλογές διηγημάτων, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους σε στυλ και περιεχόμενο, έχουν να προτείνουν οι εκδόσεις Βακχικόν γι’ αυτό το καλοκαίρι.
Βιβλίο Μέχρι να δω τον Άλκη
Συγγραφέας Τίτσα Διαμαντοπούλου
Κατηγορία Συλλογή διηγημάτων
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Η Τίτσα Διαμαντοπούλου έγραψε μια συλλογή είκοσι δύο διηγημάτων που αποτελούνται κυρίως από δύο ή τρεις σελίδες. Κάποια από αυτά είναι ημιτελή, κάποια βιαστικά, κάποια άλλα μεστά και συμπυκνωμένα και όλα μαζί δημιουργούν μια καλογραμμένη συλλογή κειμένων. Πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη αφήγηση, ποικιλία θεμάτων και λιτό λεξιλόγιο είναι τα βασικά γνωρίσματα. Εδώ ήταν πιο δύσκολη η επιλογή: «Η Λορίνα ζητάει συγνώμη» και βρίσκει δουλειά σ’ ένα σπίτι για να φροντίζει τον παππού της οικογένειας, τι θα απογίνει όμως όταν εκείνος πεθάνει; «Η θαυμαστή ζωή του κυρίου Μπράιτον» με το απότομο, προσγειωτικό τέλος βάζει φραγμό στα όνειρα του ηλικιωμένου αξιωματικού. Το ίδιο θέμα, της κοινωνικής έκπτωσης, διαπραγματεύεται και ο «Ινδός πρίγκιπας», αναμεμιγμένο όμως στρωτά με σουρεαλιστικά ίχνη που δίνουν άλλη αίσθηση στο όλο κείμενο. Στο «Πένθος» διαπιστώνουμε τη ματαιότητα των ανθρώπων που κλείνονται στο σπίτι μετά τον θάνατο αγαπημένου προσώπου για να μη λέει ο κόσμος ενώ δάκρυσα με «Το άρρωστο σκυλί» και τον τρόπο που περιγράφηκαν οι αναπόφευκτες εξελίξεις. Το μικρό μέγεθος των κειμένων δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να ταξιδέψει σε πάρα πολλά σημεία και να γνωρίσει πολλούς χαρακτήρες, κάποιοι εξ αυτών αλησμόνητοι.
Βιβλίο Ο Θεός πίσω από την ντουλάπα
Συγγραφέας Γρηγόρης Φεϊζατίδης
Κατηγορία Συλλογή διηγημάτων
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ο Γρηγόρης Φεϊζατίδης έγραψε μια συλλογή εννιά διηγημάτων με παραστατική αφήγηση, ζωντανές σκηνές, ενδιαφέρουσες
απόψεις, κείμενα που κυλάνε σα νερό και έξυπνους χειρισμούς της πλοκής. Άντρες και γυναίκες, διάφοροι και διαφορετικοί τρόποι δράσης, πλούσιο λεξιλόγιο, ιδέες που ξεφεύγουν από τις συνηθισμένες των διηγημάτων είναι μερικά από τα θετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που με κράτησαν σε καθένα από αυτά. Η οπτική που φωτίζει τα όσα διαδραματίζονται είναι ενδιαφέρουσα, οι ήρωες δρουν σε τόπους και σκηνές με πλούσιες αλλά όχι εκτεταμένες ή περιττές περιγραφές που παίζουν με τον ρεαλισμό και τον λυρισμό ταυτόχρονα («…οι τουρίστες με μαγιό, οι φωτογραφικές μηχανές κρατημένες από κόκκινα χέρια γεμάτα φακίδες…», σελ. 81). Σε μερικά από αυτά υπάρχουν ακόμη και πρωθύστερα, όπου ξεκινάμε από ένα εντυπωσιακό ή απρόσμενο γεγονός και γυρνάμε στο παρελθόν για να ξετυλίξουμε το κουβάρι. Παρ’ όλο που μ’ άρεσαν όλα, ξεχώρισα δύο: Στο αγαπημένο μου «ΚΤΕΛ» με τις απρόσμενες εξελίξεις και την άφθονη συγκίνηση, ο Ευγένης έχει την καβάτζα του για τα ναρκωτικά που παίρνει, συχνάζει στον Μπάρμπα, γνωστό στην πιάτσα που «σπρώχνει» πράμα στη Γαμβέτα πίσω από τα ΚΤΕΛ. Κανείς όμως δεν περιμένει τη συνέχεια. Στον τρυφερό και τόσο γλυκό «Καταπέλτη», ο Αντώνης εξακολουθεί να μη βρίσκει σταθερή δουλειά και κάθε χρόνο αλλάζει θέσεις διδασκαλίας στα φροντιστήρια, χωρίς να σταματάει λεπτό και τα ιδιαίτερα. Φέτος φτάνει σ’ ένα νησί που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Το κείμενο καταγράφει τις δυσκολίες των καθηγητών που αφήνουν οικογένειες πίσω τους για να πάνε να διδάξουν σε μακρινούς προορισμούς με περιορισμένα οικονομικά μέσα και τη ζωή τους υπολογισμένη με κάθε σεντ, έχει ωραίες ανατροπές και βρήκα τη χρήση του πρωθύστερου πολύ έξυπνα τοποθετημένο.