Απαλάχια όρη, Τενεσή. Στα χρόνια της Μεγάλης Κρίσης. Ένα πεντάχρονο αγόρι πηγαίνει να ζήσει με τους παππούδες του, Ινδιάνους Τσεροκί, μετά το θάνατο των γονιών του. Είναι πλέον το Μικρό Δέντρο και ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τη σοφία της ινδιάνικης παράδοσης. Μαθαίνει να σέβεται τη Φύση και να παίρνει από εκείνη μόνο ό,τι χρειάζεται· να είναι τίμιος με τα αισθήματά του και να μοιράζεται με τους άλλους ό,τι αξίζει· να προσανατολίζεται στις αληθινές αξίες της ζωής, την αγάπη και την κατανόηση· να αγαπά το διάβασμα μέσα από τις βραδιές ανάγνωσης που οργανώνει η γιαγιά του, η Όμορφη Μέλισσα, με τις ιστορίες του “κυρίου Σαίξπηρ”. Σ’ έναν κόσμο λεηλατημένο από την αδηφαγία των λευκών, το Μικρό Δέντρο εκπαιδεύεται σ’ έναν τρόπο ζωής άγνωστο στους περισσότερους ανθρώπους. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου
Τίτλος πρωτοτύπου The education of little tree
Συγγραφέας Forrest Carter (Asa Earl Carter)
Μεταφραστής Δημήτρης Μιχαήλ
Κατηγορία Αλληγορία
Εκδότης Κέδρος
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ένα πανέμορφο βιβλίο που σε κάνει να δεις με άλλο μάτι την πραγματικότητα. Ένα παιδί μεγαλώνει μέσα στη φύση, πάνω στη μητέρα Γη. Αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, μαθαίνει γράμματα και αριθμούς, τα μυστικά της φύσης και η περιγραφή τους με το παιδικό του μάτι δίνει αφορμές κάπου κάπου για γέλιο. Προς Θεού, δεν είναι χαζό αλλά δίνοντάς μας την πραγματική όψη των πολιτισμένων πραγμάτων μάς δείχνει με τον τρόπο του ότι ναι, έτσι είναι. Αξέχαστη η σκηνή με τη φωτογραφία των ελαφιών, που πηδούν πάνω από το νερό. Η δασκάλα επιμένει ότι φεύγουν μακριά από ό,τι τα κυνηγάει ενώ το Μικρό Δέντρο επιμένει ότι είναι εποχή ζευγαρώματος γιατί βλέπει ότι τα δέντρα έχουν βγάλει καρπούς. Πόσο πολύ έχουμε απομακρυνθεί από την αλήθεια, από τη φύση, από τη Μητέρα Γη! Πόσο την έχουμε προδώσει και πληγώσει. Πόσο ασφαλείς είμαστε στα πολιτιστικά μας εφήμερα κι ό,τι ζούμε, ό,τι δημιουργούμε είναι τόσο εύθραυστο και επίπλαστο. Φορές φορές μου θύμισε η περιγραφή άλλα εφηβικά αναγνώσματα αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο αλλά έχει δική του ταυτότητα. Ποιητικό, αυθόρμητο, πηγαίο, ένα μικρό διαμάντι. ΠΡΕΠΕΙ να διαβαστεί από όλους. Το τελευταίο κεφάλαιο, παρότι περιγράφει ό,τι πιο άσχημο βιώνει ο άνθρωπος, το περιγράφει τόσο μα τόσο όμορφα και απλά που λες, ναι, έτσι τελεύουμε!
Πρόκειται για αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Φόρεστ Κάρτερ, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Έιζα Ερλ Κάρτερ, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1977 και έγινε ένα από τα κλασικά έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας με παγκόσμια απήχηση. Βιβλίο αναφοράς για γενιές αναγνωστών που συγκινήθηκαν από το διαχρονικό, πανανθρώπινο μήνυμά του και ανακάλυψαν σ’ αυτό μια εναλλακτική οπτική σ\’ έναν μηχανιστικό και υλιστικό κόσμο.