Οι εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφόρησαν δύο πολύ ενδιαφέροντα αστυνομικά μυθιστορήματα, με το ένα να διαδραματίζεται στη Νάπολη και να αφορά αρχαιοκαπηλία και μαφία και το άλλο να σχετίζεται με τον σκοτεινό υπόκοσμο της Αθήνας.
Βιβλίο Δώδεκα χτύποι
Συγγραφέας Νίκος Γονίδης
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Ο Μάνος Παυλίδης εργάζεται τρία χρόνια ως ιδιωτικός ντετέκτιβ χωρίς όμως ιδιαίτερες επιτυχίες στο ενεργητικό του κι έτσι οι
φίλοι του προσπαθούν να του πουν ότι αυτή η δουλειά δεν του ταιριάζει. Αναλαμβάνει κυρίως παρακολουθήσεις και εξαφανίσεις προσώπων όμως λίγο πριν το πάρει κι εκείνος απόφαση ένας μυστηριώδης άντρας του αναθέτει κάτι πρωτόγνωρο: να παρακολουθήσει τα άτομα που θεωρεί ότι τον θέλουν νεκρό με την προϋπόθεση να του έχει βρει αποδείξεις ως το τελευταίο λεπτό του χρόνου, γιατί αν αλλάξει το έτος και δεν υπάρχουν απαντήσεις η συμφωνία διαλύεται. Γιατί όμως ο Μάνος δέχεται ανώνυμη επιστολή να παρατήσει αμέσως την υπόθεση; Είναι πράγματι εύκολα τα λεφτά που θα κερδίσει ή κάποιος ψάχνει ένα εξιλαστήριο θύμα; Κινδυνεύει πραγματικά ο ντετέκτιβ; Κι από ποιον;
Το μυθιστόρημα βαδίζει σε γνώριμα μονοπάτια του αστυνομικού είδους, ταυτόχρονα όμως έχει και αρκετές εκπλήξεις, όπως την πρωτοπρόσωπη αφήγηση που γίνεται από τον Νίκο, έναν από τους φίλους του Μάνου κι όχι από τον ντετέκτιβ. Η πλοκή δείχνει αρχικά αναμενόμενη και σχεδόν μονοδιάστατη, σύντομα όμως αρχίζουν να εμφανίζονται χαρακτήρες που την εμπλουτίζουν και διαπίστωσα πως έχουμε ένα σωστά σχεδιασμένο, πολυδιάστατο και γεμάτο ανατροπές αστυνομικό μυθιστόρημα με κρυμμένους άσους και απρόσμενες ανατροπές. Παρ’ όλη τη σκληρότητα του θέματος και το είδος του, το κείμενο έχει κατά καιρούς παρομοιώσεις και μεταφορές που δείχνουν μια ρομαντική πλευρά του Νίκου που αφηγείται κι αυτά στολίζουν αναπάντεχα τις διαδρομές μας σε Αιγάλεω Κορυδαλλό, Περιστέρι, Καλλιθέα, Πειραιά, Κολωνό και άλλες περιοχές της Αθήνας. Δυστυχώς, σε κάποια σημεία υπάρχουν πιο εκτεταμένες απ’ ό,τι χρειάζεται παράγραφοι για να περιγράψει ο Νίκος την καθημερινότητά του στα μέσα μεταφοράς ή στο γραφείο, τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του για τη Δήμητρα που αγαπάει και θαυμάζει, για το πώς σκέφτεται να δράσει σε μια κατάσταση, καθώς και οι παρένθετες αφηγήσεις για τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, για μια φιλία στην κατεχόμενη Αθήνα του 1942 και άλλες, ενδιαφέρουσες μεν ιστορίες αλλά ίσως όχι και τόσο σχετικές με τη ροή της αφήγησης. Το μυθιστόρημα ολοκληρώνεται σωστά και χωρίς βιασύνη ούτε προχειρότητα, αφήνοντάς με απόλυτα ικανοποιημένο.
Βιβλίο Έγκλημα στο Πότζο
Συγγραφέας Πάνος Παντελούκας
Κατηγορία Αστυνομικό μυθιστόρημα
Εκδότης Βακχικόν
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Στη γραφική κωμόπολη Μπάκολι κοντά στη Νάπολη, η τριαντατριάχρονη Κοντσέτα Ιλιάνο εντοπίζεται νεκρή στον δύσβατο και απόμερο κόλπο Πότζο. Τα ίχνη οδηγούν σε φοιτητές του Πανεπιστημίου της Νάπολης, καθώς και στον χώρο των ανασκαφών του άντρου της Κυβέλης στην Κούμα. Τι σχέση έχουν το θύμα με μια παρέα Έλληνες σπουδαστές και γιατί εξαφανίστηκε ο σύντροφός της, Δημήτρης Σταύρου; Τι συνέβη την προηγούμενη νύχτα και πόσο εύκολα θα λυθεί το μυστήριο; Την υπόθεση αναλαμβάνουν ο επιθεωρητής της τοπικής αστυνομίας Νικόλα Σκιάνο και ο καθηγητής εγκληματολογίας Οράτσιο Σπινέλλι. Ο πρώτος είναι διαχυτικός, φωνακλάς, απαιτητικός, ενθουσιώδης και ζητά τη βοήθεια του Έλληνα συναδέλφου του αστυνόμου, Σωτήρη Μήτρου, για να βγάλει άκρη σε αυτήν την υπόθεση. Ο δεύτερος, με το καπέλο του ναυτικού και τη χαρακτηριστική του πίπα, είναι κλειστός, αθόρυβος κι εσωστρεφής, του αρέσει μάλιστα να επισκέπτεται τη δημοτική βιβλιοθήκη για να συμπληρώνει τις έρευνές του και να βοηθάει τη συλλογιστική του όταν είναι να λύσει ένα αίνιγμα.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται σε σύντομα κεφάλαια και η δράση προχωράει κυρίως μέσω διαλόγων, διαδικαστικών ενεργειών, ανακρίσεων, σκέψεων και αναλύσεων από τους εμπλεκόμενους και μαρτυρικών καταθέσεων, χωρίς να υπάρχουν πολλές ή αξιομνημόνευτες σκηνές δράσης. Το μοτίβο επίλυσης μου θύμισε αρκετά αυτό των κλασικών αστυνομικών μυστηρίων, μ’ έναν συνδυασμό εσωστρέφειας αλά Σέρλοκ Χολμς και τελικής αποκάλυψης αλά Ηραλής Πουαρό, μιας και ο καθηγητής κρατάει τα πάντα για τον εαυτό του, κάνει ερωτήσεις ή προβαίνει σε πράξεις φαινομενικά άκυρες ή περίεργες και τελικά ρίχνει το απαραίτητο φως όταν φτάνουμε στο τέλος. Ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, καλή ανάπτυξη της ιστορίας και οι σελίδες γεμίζουν από ευωδιές που προέρχονται από τα αχνιστά και λαχταριστά πιάτα της Ασούντα Σπινέλλι.