Αμανίτα Μουσκάρια είναι το παραισθησιογόνο μανιτάρι που ξεκλειδώνει τις πύλες της ψυχής, επιτρέποντας στους αγγέλους και τους δαίμονες –που κρύβονται εκεί– να βγουν στο φως του συνειδητού. Η αιτία που ξεκλήρισε μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών στη Μακεδονία το 1943. Αμανίτα Μουσκάρια, όμως, είναι και η ιστορία του Ηλία, ενός σαραντάρη δημοσιογράφου που βγάζει το ψωμί του οργώνοντας την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα του. Ενός ανθρώπου που γράφει σε ταξιδιωτικό περιοδικό, αλλά που περισσότερο θα ήθελε να ήταν συγγραφέας. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Αμανίτα Μουσκάρια
Συγγραφέας Παύλος Μεθενίτης
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα
Εκδότης Καστανιώτης
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Η ιστορία έχει ως εξής: ο Ηλίας ζει δουλεύοντας για ένα περιοδικό στο οποίο γράφει ταξιδιωτικές εντυπώσεις για την Ελλάδα (όνειρό του να βγάλει ένα λεύκωμα με όλα τα λούμπεν και τρας ξενυχτάδικα της ελληνικής υπαίθρου αλλά και να δημοσιεύσει ένα μυθιστόρημα, μετά την παταγώδη πρώτη του απόπειρα συγγραφής). Ο αδερφός του Ηλία έχει πεθάνει από ναρκωτικά κι αυτό έχει στιγματίσει και την οικογένειά του και τον ίδιο. Ταυτόχρονα η σχέση του με την κοπέλα του πνέει τα λοίσθια. Και η τελευταία του αποστολή στο Πάικο αλλάζει τα πάντα. Γνωρίζει τον Ντρούγκαρο και τη φιλοσοφία ζωής του κι αλλάζει σαν άνθρωπος. Και τα μυστικά ξεκλειδώνονται πάνω από ένα πιάτο παραισθησιογόνα μανιτάρια. Σαν στόρι ειλικρινά ήταν πολύ ψυχεδελικό και δεν πιανόταν σοβαρά με αυτό που ήθελε να πει. Δεν κατάλαβα γιατί ασχοληθήκαμε με τα μανιτάρια και γιατί έπρεπε να διαβάσουμε για τις περιπέτειες μιας ομάδας ανταρτών στα βουνά που φάγανε αμανίτους, με αναπάντεχες συνέπειες. Μου άρεσε όμως πάρα πολύ η γραφή του και χαίρομαι που δε με απογοήτευσε. Ιδανικός συνταιριασμός επιθέτων και ουσιαστικών, μεταφορικές έννοιες στα λόγια, υποδόριο και σαρδόνιο χιούμορ που ακροπατά μεταξύ Λάκη Λαζόπουλου και Γιάννη Ξανθούλη, γενικά ένα στυλ κι ένα ύφος που θα βρει πιστούς αναγνώστες. Κρίμα που στο συγκεκριμένο δε με κέρδισε η ιστορία και η πλοκή, αν και είχε δυνατά σημεία (το οικογενειακό τραπέζι, ο χωρισμός του ζεύγους, η απελπισία των ανταρτών στα βουνά για ένα πιάτο φαΐ και το μάταιο της αναμονής εφοδίων κλπ.).