Η “Άρρωστη πολιτεία” είναι μια νουβέλα για τη Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών, πρωτοδημοσιευμένη το 1914 από τη Γαλάτεια Καζαντζάκη, με το ψευδώνυμο Πετρούλα Ψηλορείτη. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ήταν η πρώτη στην ελληνική λογοτεχνία του 20ου αιώνα που ανέδειξε το θέμα της λέπρας, μέσα από μια ερωτική ιστορία. Η πλοκή στην “Άρρωστη πολιτεία” ακολουθεί τα αντικρουόμενα συναισθήματα και τις σκέψεις που γεννούν στην ηρωίδα τόσο η αρρώστια και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο νησί των λεπρών, όσο και ο έρωτας που γνωρίζει στο πρόσωπο ενός δασκάλου. Η πρωταγωνίστρια, μια υπερήφανη κοπέλα, διχάζεται ανάμεσα στην απελπισία, στη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει σωτηρία, και στη “χαρά του έρωτα” που συνάντησε αναπάντεχα στην “πολιτεία των λεπρών”. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Βιβλίο Η άρρωστη πολιτεία
Συγγραφέας Γαλάτεια Καζαντζάκη
Κατηγορία Κοινωνικό μυθιστόρημα / Ρομαντικό μυθιστόρημα
Εκδότης Ελληνικά Γράμματα (εξαντλημένο στον εκδότη)
Συντάκτης: Πάνος Τουρλής
Πρόκειται για την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο μιας κοπέλας που αναγκάστηκε να “ξενιτευτεί” στη Σπιναλόγκα μόλις 
διέγνωσαν την αρρώστια της. Καμία σχέση με τη Victoria Hislop αλλά δεδομένης της εποχής που γράφτηκε, που όλα ήταν τόσο δεισιδαίμονα και αντιεπιστημονικά, ήταν ανατρεπτικό. Οι δοξασίες κα οι αντιλήψεις, εμείς κι αυτοί κι η γυναίκα που αφηγείται να αρνείται να ενταχτεί στον μικρόκοσμο των λεπρών, κάτι που αποτελεί εμπόδιο και στην προοπτική του γάμου της με το Λουκά. Και το τέλος (;) τόσο ρομαντικό…. Η στάση του παπά, που φεύγει άρον άρον όταν τον πιάνουν στο στόμα τους οι λεπροί για τις ψεύτικες χριστιανο-ηθικές του απόψεις. Το γεγονός πως οι λεπροί έκαναν ό,τι ήθελαν στο νησί, ακόμη και βιασμούς, με αποτέλεσμα τις γεννήσεις και την επέμβαση των αρχών της περιοχής να διαλέγουν και να στεφανώνονται ώστε να περιορίσουν την αναρχία.
Τα κουτσομπολιά και οι παρέες των γυναικών στα ατέλειωτα νυχτέρια. Τα καναρίνια στο καφενείο. Κι ένας έρωτας που σκοντάφτει στο άρρωστο σώμα (αλήθεια, τι νόημα έχει να παντρευτείς αν δεν έχεις χέρια; κι όμως έχει), αν και η γυναίκα που αφηγείται δεν τολμάει να υπερβεί τα εσκαμμένα. Μένει κοντά στον αγαπημένο της αλλά επιμένει να μην ενσωματώνεται στην κοινωνία που την περιβάλλει.
Η Σπιναλόγκα από μια άλλη οπτική γωνία, πιο ωμή, σκληρή και αρνητική αλλά εξίσου τρυφερή και όμορφη, όσο όμορφη μπορεί να είναι μια ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που ζούσαν εξόριστοι και απομονωμένοι αντιμέτωποι με μια φριχτή αρρώστια.